97 χρόνια από την ίδρυση

της Κομμουνιστικής (3ης) Διεθνούς -1-

Στις 2 του Μάρτη συμπληρώθηκαν 97 χρόνια από την ίδρυση της Κομμουνιστικής (3^ης) Διεθνούς!

Με πρωτεργάτες τους συναρχηγούς της Οκτωβριανής επανάστασης, τον Λένιν και τον Τρότσκι, το ιδρυτικό Συνέδριο συγκλήθηκε στην Κόκκινη Μόσχα, πρωτεύουσα της προλεταριακής ΕΣΣΔ. Οι εργασίες του άρχισαν στις 2 και τελείωσαν στις 6 του Μάρτη 1919, ενώ συνεχίζονταν ακόμα η ιμπεριαλιστική επέμβαση και ο εμφύλιος πόλεμος στην επαναστατημένη τσαρική αυτοκρατορία! Έχοντας ήδη αρχίσει τον πρόλογο της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης, οι ηγέτες του μπολσεβικισμού, σφυρηλατούσαν συγχρόνως και το παγκόσμιο επαναστατικό κόμμα της προλεταριακής πρωτοπορίας, ενάντια στους σοσιαλπροδότες ηγέτες της εκφυλισμένης σοσιαλδημοκρατικής 2^ης Διεθνούς!

Με την ευκαιρία της κορυφαίας αυτής ιστορικής επετείου του κομμουνιστικού κινήματος, αποφασίσαμε να αναδείξουμε, σε συνέχειες, τα πιο σημαντικά από τα ιδρυτικά ντοκουμέντα των τεσσάρων πρώτων Συνεδρίων (1919-1922) της μπολσεβίκικης Διεθνούς. Ντοκουμέντα του επαναστατικού μαρξισμού, που τα κρατάνε ακόμα στα κομματικά αρχεία τους και δεν τα δίνουν στους νέους επαναστάτες, οι γραφειοκράτες σταλινικοί παραχαράκτες και κάπηλοι του λενινικού μπολσεβικισμού!

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η απόφαση του 3^ου Συνεδρίου για την δημιουργία του Ενιαίου Εργατικού Μετώπου πάλης. Για την λενινική ταχτική ενάντια στη διάσπαση των δυνάμεων της εργατικής τάξης! Μια ταχτική που πολεμάνε με λύσσα οι ρεφορμιστές και οι καιροσκόποι όλων των ειδών και αποχρώσεων.

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ

ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ

Διαβάστε την Απόφαση του 3ου Συνεδρίου

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ

ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ

Για μια νέα εργασία !

Για νέους αγώνες!

Προς τους προλετάριους, άντρες και γυναίκες, όλων των χωρών!

Το 3ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς τελείωσε, η μεγάλη επισκόπηση του  κομμουνιστικού προλεταριάτου όλου του  κόσμου τερματίστηκε. Έδειξε ότι μέσα στο χρόνο που πέρασε ο κομμουνισμός έγινε, σε μια σειρά χώρες όπου βρισκόταν στο ξε­κίνημα του , ένα μεγάλο κίνημα που κεντρίζει τις μάζες και απειλεί την εξουσία του  κεφαλαίου. Η Κομμουνιστική Διεθνής που, στο ιδρυτικό της Συνέδριο, δεν αντιπροσώπευε έξω από τη Ρω­σία παρά μόνο μικρές ομάδες συντρόφων, η Διεθνής αυτή που στο 2ο Συνέδριο της τον περασμένο χρόνο αναζητούσε ακόμα το δρό­μο της, διαθέτει σήμερα όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και στη Γερ­μανία, την Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία, την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Νορβηγία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Βουλγαρία κόμματα που γύ­ρω από τη σημαία τους συγκεντρώνονται αδιάκοπα ολοένα και μεγαλύτερες μάζες. Το 3ο Συνέδριο απευθύνεται στους κομμουνι­στές όλου του  κόσμου για να τους καλέσει να ακολουθήσουν το δρόμο που έχουν πάρει και να κάνουν ό,τι μπορούν για να συγκε­ντρώσουν στις γραμμές της Κομμουνιστικής Διεθνούς νέα εκατομ­μύρια εργατών και εργατριών. Γιατί η εξουσία του κεφαλαίου δεν θα τσακιστεί παρά μόνο αν η ιδέα του κομμουνισμού γίνει η δύ­ναμη που κεντρίζει τη μεγάλη πλειοψηφία του προλεταριάτου καθοδηγούμενου από μαζικά κομμουνιστικά κόμματα.

«Προς τις μάζες», να η πρώτη μαχητική κραυγή του 3ου Συνεδρίου προς τους κομμουνιστές όλου του κόσμου.

Για νέους μεγάλους αγώνες

Οι μάζες έρχονται πλημμύρα σε μας, γιατί ο παγκόσμιος κα­πιταλισμός τους δείχνει ολοένα και πιο καθαρά ότι δεν μπορεί πια να παρατείνει την ύπαρξη του  παρά μόνο καταστρέφοντας ολοένα και περισσότερο την κοινωνική κατάσταση, αυξάνοντας το χάος, τη δυστυχία και την υποδούλωση των μαζών. Μπρο­στά στην παγκόσμια οικονομική κρίση, που ρίχνει εκατομμύ­ρια εργάτες στο δρόμο, τα ξεφωνητά των λακέδων του καπιτα­λισμού σοσιαλδημοκρατών δεν βρίσκουν απήχηση^. η έκκληση που η αστική τάξη απευθύνει από χρόνια στους εργάτες «Δουλεύετε, δουλεύετε αδιάκοπα», αύτη η κραυγή σταματάει, γιατί η κραυ­γή «δουλειά» γίνεται κραυγή μάχης της εργατικής τάξης και δεν θα ικανοποιηθεί παρά μόνο στα ερείπια του καπιταλισμού, πα­ρά μόνο αν το προλεταριάτο πάρει στα χέρια του τα μέσα παρα­γωγής που δημιούργησε το ίδιο. Ο καπιταλιστικός κόσμος βρί­σκεται μπροστά στην άβυσσο νέων κινδύνων πολέμου. Οι αμερικανοϊαπωνικοί, αγγλοαμερικανικοί, αγγλογαλλικοί, γαλλογερμα­νικοί, πολωνογερμανικοί ανταγωνισμοί, οι ανταγωνισμοί στην Εγ­γύς και  Άπω Ανατολή σπρώχνουν τον καπιταλισμό σε αδιάκο­πους εξοπλισμούς, θέτουν το γεμάτο αγωνία ερώτημα: «Η Ευ­ρώπη ξαναπήρε το δρόμο του παγκόσμιου πολέμου;» Οι καπιτα­λισμοί δεν φοβούνται το μακελειό εκατομμυρίων ατόμων. Μετά τον πόλεμο κιόλας, με την πολιτική τους, με τον αποκλεισμό της Ρωσίας, παράδωσαν στο θάνατο από πείνα, εκατομμύρια ανθρώ­πινες υπάρξεις. Αυτό που φοβούνται είναι μήπως ένας καινούρ­γιος πόλεμος σπρώξει οριστικά τις μάζες στις γραμμές του στρα­τού της παγκόσμιας επανάστασης, μήπως ένας καινούργιος πόλε­μος οδηγήσει στην τελική εξέγερση του παγκόσμιου προλεταριά­του. Ζητάνε λοιπόν, όπως έκαναν και προπολεμικά, να δημιουρ­γήσουν μια χαλάρωση με ραδιουργίες και διπλωματικές κομπί­νες. Χαλάρωση όμως σε ένα σημείο, σημαίνει ένταση σε άλλα. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Αγγλίας και Αμερικής στο ζήτη­μα του περιορισμού των ναυτικών εξοπλισμών τους δημιουργούν αναγκαστικά και ένα μέτωπο εναντίον της Ιαπωνίας. Η γαλλοαγγλική προσέγγιση παραδίνει τη Γερμανία στη Γαλλία και την Τουρκία στην Αγγλία. Το αποτέλεσμα των προσπαθειών του παγκόσμιου καπιταλισμού που ζητάει να βάλει κάποια τάξη στο παγκόσμιο χάος, δεν είναι η ειρήνη, αλλά η αναταραχή που ο­λοένα και μεγαλώνει και η ολοένα και μεγαλύτερη υποδούλωση των ηττημένων λαών στο κεφάλαιο των νικητών. Ο τύπος τού παγκόσμιου κεφαλαίου μιλάει τώρα για ηρεμία και χαλάρωση στην παγκόσμια πολιτική επειδή η γερμανική μπουρζουαζία υπο­τάσσεται στους όρους που της υπαγόρευσαν οι Σύμμαχοι και ε­πειδή για να σώσει την εξουσία της παρέδωσε το γερμανικό λαό στα τσακάλια του Χρηματιστηρίου του Παρισιού και του Λονδίνου. Σύγχρονα όμως ο τύπος του Χρηματιστηρίου εί­ναι γεμάτος με νέα για την επιδείνωση της οικονομι­κής καταστροφής της Γερμανίας, για τους τεράστιους φό­ρους που θα πέσουν όπως το χαλάζι το φθινόπωρο πά­νω στις καταδικασμένες σε ανεργία μάζες, φόρους που συντε­λούν στην αύξηση της ακρίβειας των τροφίμων και των ειδών ιματισμού. Η Κομμουνιστική Διεθνής που για τον καθορισμό της πολιτικής της ξεκινάει από την αμερόληπτη και αντικειμενική μελέτη της παγκόσμιας κατάστασης — γιατί το προλεταριάτο δεν θα μπορέσει να νικήσει παρά μόνο αν έχει καθαρή και αντι­κειμενική εικόνα του πεδίου μάχης — λέει στο προλεταριάτο ό­λου του κόσμου: ο καπιταλισμός αποδείχτηκε ανίκανος ως σήμε­ρα να εξασφαλίσει την τάξη στον κόσμο ακόμα και σε επίπεδο προπολεμικό. Αυτό που σήμερα επιχειρεί δεν μπορεί να οδηγήσει σε μια σταθεροποίηση, σε μια καινούργια τάξη, θα παρα­τείνει μόνο τα βάσανα σας και τη δική του αγωνία. η παγκό­σμια επανάσταση προχωρεί. Παντού οι βάσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού είναι κλονισμένες. Η δεύτερη κραυγή του Παγ­κόσμιου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς προς τους προ­λετάριους όλου του κόσμου είναι τούτη: Προχωρούμε σε μεγά­λους αγώνες, εξοπλιστείτε για τις καινούργιες μάχες.

Δημιουργήστε το Ενιαίο Μέτωπο

Η παγκόσμια· μπουρζουαζία είναι ανίκανη να εξασφαλί­σει στους εργάτες δουλειά, ψωμί, κατοικία και ρουχισμό^. δείχνει όμως μεγάλες ικανότητες στην οργάνωση του πολέμου εναντίον του παγκόσμιου προλεταριάτου. Από τότε που κατανίκησε την αρ­χική διστακτικότητα της, από τότε που κατόρθωσε να ξεπεράσει το φόβο που της προκαλούσαν οι εργάτες που γύριζαν από τον πό­λεμο, από τότε που κατάφερε να τους κάνει να ξαναγυρίσουν στα εργοστάσια, να συντρίψει τις πρώτες τους εξεγέρσεις, να ξανααποκαταστήσει τη συμμαχία που έκλεισε κατά τον πόλεμο με τους σο­σιαλδημοκράτες και τους προδότες του σοσιαλισμού εναντίον του προλεταριάτου και έτσι να το διαιρέσει, χρησιμοποίησε πάντοτε τις δυνάμεις της για να οργανώσει τους λευκούς φρουρούς εναν­τίον του προλεταριάτου και για να το αφοπλίσει. Εξοπλισμένη ως τα δόντια, η παγκόσμια μπουρζουαζία είναι έτοιμη όχι μόνον να αντιταχθεί με τα όπλα σε κάθε εξέγερση του προλεταριάτου, αλλά ακόμα και αν χρειαστεί να προκαλέσει τέτοιες πρόωρες ε­ξεγέρσεις του προλεταριάτου, που προετοιμάζεται για τον αγώ­να^. θέλει έτσι να το συντρίψει πριν αυτό δημιουργήσει το ακα­τανίκητο ενιαίο του μέτωπο. Η Κομμουνιστική Διεθνής πρέπει να αντιτάξει τη στρατηγική της στη στρατηγική της παγκόσμιας μπουρζουαζίας. Ενάντια στα χρηματοκιβώτια του παγκόσμιου κεφαλαίου που στο οργανωμένο προλεταριάτο αντιτάσσει ένοπλες συμμορίες, η Κομμουνιστική Διεθνής διαθέτει ένα πιστό όπλο: τις μάζες του προλεταριάτου, το ενιαίο και σταθερό μέτωπο του προλεταριάτου. Οι πονηριές και η βία της μπουρζουαζίας δεν θα έχουν καμιά επιτυχία αν εκατομμύρια εργάτες προχωρήσουν σε πυκνές γραμμές στη μάχη. Γιατί τότε οι σιδηρόδρομοι με τους οποίους η μπουρζουαζία μεταφέρει τους λευκούς φρουρούς της εναντίον του προλεταριάτου θα σταματήσουν^. η τρομοκρατία θα ε­πικρατήσει μέσα στους ίδιους τους κόλπους των λευκοφρουρών και από ένα μέρος τους το προλεταριάτο θα αποσπάσει τα όπλα για να αγωνιστεί εναντίον των άλλων ομάδων των λευκοφρουρών. Αν γίνει δυνατό να οδηγηθεί το προλεταριάτο στον αγώνα σε ενιαίο μέτωπο, το κεφάλαιο, γενικά η μπουρζουαζία θα χάσει τις πι­θανότητες της νίκης, την πίστη στη νίκη που μόνο η προδοσία της σοσιαλδημοκρατίας, η διαίρεση της εργατικής τάξης μπορούν να της εξασφαλίσουν. Η νίκη εναντίον του παγκόσμιου κεφαλαίου, ή καλύτερα ο δρόμος που οδηγεί σ’ αυτή τη νίκη, είναι η κατά­χτηση των καρδιών της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης. Το 3^ο Παγκόσμιο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς καλεί τα κομμουνιστικά κόμματα όλου του κόσμου, τους κομμουνιστές που δουλεύουν στα συνδικάτα, να εντείνουν τις προσπάθειες τους και όλες τους τις δυνάμεις για να αποσπάσουν τις πιο μεγάλες εργα­τικές μάζες από την επίδραση των σοσιαλδημοκρατικών κομμά­των και της προδότρας συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Αυτός ο σκοπός δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο αν οι κομ­μουνιστές σε  όλες τις χώρες αναδειχτούν σε μαχητές της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης σε τούτη τη δύσκολη εποχή, όπου κάθε καινούργια μέρα φέρνει στις εργατικές μάζες νέες στερήσεις και νέα εξαθλίωση, παρά μόνο αν μπουν επί κεφαλής του α­γώνα για ένα κομμάτι ψωμί πάρα πάνω, για την ανακούφιση από τα ολοένα και πιο αφόρητα βάρη που φορτώνονται στις πλάτες των μαζών. Πρέπει να δείξουμε στην εργατική μάζα ότι μόνο οι κομμουνιστές αγωνίζονται για τη βελτίωση της θέσης της και ότι η σοσιαλδημοκρατία καθώς και η αντιδραστική συνδικαλιστι­κή γραφειοκρατία έχουν όλη τη διάθεση να αφήσουν το προλε­ταριάτο να ψοφήσει μάλλον από την πείνα παρά να το οδηγή­σουν στον αγώνα. Δεν μπορεί κανείς να νικήσει τους προδότες του προλεταριάτου, τους πράκτορες της μπουρζουαζίας με θεωρητικές συζητήσεις για τη δημοκρατία και τη δικτατορία^. μόνο στα ζη­τήματα του ψωμιού, του μεροκάματου, του ιματισμού και της κα­τοικίας μπορεί κανείς να τους συντρίψει. Το πρώτο πεδίο μάχης και το πιο σημαντικό, στο οποίο μπορεί κανείς να τους νικήσει, είναι το ζήτημα του συνδικαλιστικού κινήματος^. θα νικηθούν στον αγώνα που θα κάνουμε εναντίον της κίτρινης Συνδικαλιστικής Δι­εθνούς του Άμστερνταμ και υπέρ της Κόκκινης Συνδικαλιστικής Διεθνούς. Είναι ο αγώνας για την κατάχτηση εχθρικών θέσεων μέσα στο ίδιο το στρατόπεδο μας^. είναι το ζήτημα της δημιουργί­ας ενός μετώπου μάχης που θα αντιτάξουμε στο παγκόσμιο κε­φάλαιο. Διατηρήστε τις γραμμές σας καθαρές από κάθε τάση κεντριστική, διατηρήστε το μαχητικό πνεύμα στους κόλπους σας.

Μόνο στον αγώνα για τα πιο απλά, τα πιο στοιχειώδη συμ­φέροντα των εργατικών μαζών μπορούμε να συγκροτήσουμε ένα ενιαίο μέτωπο του προλεταριάτου εναντίον της μπουρζουαζίας. Μόνο σ’ αυτό τον αγώνα μπορούμε να τερματίσουμε τις διαιρέσεις στους κόλπους του προλεταριάτου, διαιρέσεις που αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία η μπουρζουαζία μπορεί να παρατείνει την ύπαρξη της. Αυτό όμως το μέτωπο του προλεταριάτου δεν θα γίνει ισχυρό και κατάλληλο για τον αγώνα παρά μόνο αν στηριχτεί στα κομμουνιστικά κόμματα που το πνεύμα τους πρέπει να είναι ενιαίο και ακλόνητο και η πειθαρχία σταθερή και αυστηρή. Γι’ αυτό και το 3ο Παγκόσμιο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διε­θνούς, ρίχνοντας στους κομμουνιστές όλου του κόσμου το σύνθημα «Στις μάζες!», «Σχηματίστε το ενιαίο μέτωπο του προλεταριά­του!», τους συνιστά: «Διατηρήστε τις γραμμές σας καθαρές από τα στοιχεία που είναι ικανά να καταστρέψουν το ηθικό και την πειθαρχία μάχης των στρατευμάτων εφόδου του παγκόσμιου προ­λεταριάτου, των κομμουνιστικών κομμάτων». Το Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς επιδοκιμάζει και επιβεβαιώνει τον απο­κλεισμό του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ιταλίας, αποκλεισμό που πρέπει να διατηρηθεί ως τη στιγμή που το κόμμα αυτό θα κόψει τις σχέσεις του με τους ρεφορμιστές και θα τους διώξει από τις γραμμές του . Το Συνέδριο εκφράζει έτσι την πεποίθηση του ότι αν η Κομμουνιστική Διεθνής θέλει να οδηγήσει εκατομμύρια εργάτες στη μάχη, δεν πρέπει να ανεχθεί στις γραμμές της ρεφορμιστές που σκοπό τους δεν έχουν το θρίαμβο της επανάστα­σης του προλεταριάτου, αλλά τη συμφιλίωση με τον καπιταλισμό και τη μεταρρύθμιση του. Στρατοί που ανέχονται στην ηγεσία τους αρχηγούς που αποβλέπουν στη συμφιλίωση με τον εχθρό, εί­ναι καταδικασμένοι να προδοθούν και να πουληθούν στον εχθρό από τους ίδιους τους αρχηγούς τους. Η Κομμουνιστική Διεθνής πρόσεξε ότι σε μια σειρά κόμματα από τα όποια ωστόσο οι ρεφορμιστές αποκλείστηκαν, υπάρχουν ακόμα τάσεις που δεν μπόρεσαν να κατανικήσουν οριστικά το ρεφορμιστικό πνεύμα^. αν αυτές οι τάσεις δεν εργάζονται για τη συμφιλίωση με τον εχθρό, δεν καταπιάνονται ωστόσο με αρκετή ενεργητικότητα στη ζύμωση και την προπαγάνδα τους με την προετοιμασία του αγώνα εναντίον του καπιταλισμού, δεν εργάζονται αρκετά ενεργητικά και με την απαιτούμενη αποφασιστικότητα για να επαναστατικοποιήσουν τις μάζες. Κόμματα που δεν είναι σε θέση, με την καθημερινή επαναστατική τους δουλειά, να γίνουν ένα είδος επαναστατικής πνοής της μάζας, που δεν είναι σε θέση να ενισχύουν καθημερινά, με πάθος και ορμή την θέληση για αγώνα των μαζών, θα αφήσουν οπωσδήποτε να τους διαφύγουν καταστάσεις ευνοϊκές για τον α­γώνα, θα αφήσουν να καταποντιστούν μεγάλοι αυθόρμητοι αγώνες του προλεταριάτου, όπως αυτό έγινε με την κατάληψη των εργο­στασίων στην Ιταλία και την απεργία του Δεκέμβρη στην Τσεχο­σλοβακία. Τα κομμουνιστικά κόμματα πρέπει να διαμορφώσουν το μαχητικό τους πνεύμα, πρέπει να γίνουν το επιτελείο το ικανό να συλλάβει αμέσως τις ευνοϊκές καταστάσεις για τον αγώνα και να επωφεληθούν από όλα τα δυνατά πλεονεκτήματα με μια θαρραλέα καθοδήγηση των αυθόρμητων κινημάτων του προλεταριάτου. «Γί­νετε πρωτοπορία των εργατικών μαζών που κινητοποιούνται, γί­νετε η καρδιά και ο εγκέφαλος τους». Αυτή είναι η κραυγή του 3ου Παγκόσμιου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς προς τα κομμουνιστικά κόμματα. Να είσαι πρωτοπορία σημαίνει να βαδίζεις επί κεφαλής των μαζών, σαν το πιο γενναίο, το πιο συ­νετό και το πιο διορατικό τμήμα τους. Μόνο αν τα κομμουνιστι­κά κόμματα γίνουν μια τέτοια πρωτοπορία θα μπορέσουν όχι μό­νο να συγκροτήσουν το ενιαίο μέτωπο του προλεταριάτου, αλλά ακόμα, διευθύνοντας το, και να νικήσουν τον εχθρό.

Αντιτάξτε τη στρατηγική του προλεταριάτου

στη στρατηγική του κεφαλαίου,

προετοιμάστε τους αγώνες σας!

Ο εχθρός είναι ισχυρός, γιατί έχει πίσω του αιώνες άσκη­σης της εξουσίας που του έχουν δημιουργήσει τη συνείδηση της δύναμης του  και τη θέληση να διατηρήσει την εξουσία του. Ο εχθρός είναι ισχυρός γιατί ολόκληρους αιώνες έμαθε πώς να διαιρεί τις προλεταριακές μάζες και πώς να τις καταπιέζει και να τις νικάει. Ο εχθρός ξέρει πως πρέπει να διευθύνεται ένας νικηφόρος εμφύλιος πόλεμος και γι’ αυτό το 3ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς συμβουλεύει τα Κομμουνιστικά Κόμματα όλου του κόσμου να προσέξουν τον κίνδυνο που αποτελεί η έμπειρη στρατηγική της κυρίαρχης τάξης και τα μειονεκτήματα της στρα­τηγικής της εργατικής για την κατάχτηση της εξουσίας, στρα­τηγικής που τώρα διαμορφώνεται. Τα γεγονότα του Μάρτη στη Γερμανία έδειξαν το μεγάλο κίνδυνο που δημιουργείται αν αφή­σουμε τον εχθρό να σπρώξει στον αγώνα με τις πονηριές του τις πρώτες γραμμές της εργατικής τάξης, την κομμουνιστική πρωτο­πορία του προλεταριάτου, πριν οι μεγάλες μάζες μπουν κίνη­ση. Η Κομμουνιστική Διεθνής χαιρέτισε με χαρά το ότι εκατοντά­δες χιλιάδες εργάτες της Γερμανίας έτρεξαν να βοηθήσουν τους εργάτες της Κεντρικής Γερμανίας που απειλούνταν από παντού. Σ’ αυτό το πνεύμα της αλληλεγγύης, σ’ αυτή την εξέγερση τού προλεταριάτου όλου του κόσμου για την υπεράσπιση ενός μέρους του που κινδυνεύει, βλέπει η Διεθνής το δρόμο που οδηγεί στη νί­κη. Χαιρέτισε το ότι το Ενοποιημένο Κομμουνιστικό Κόμμα της Γερμανίας μπήκε επί κεφαλής των εργατικών μαζών που έτρε­ξαν να υπερασπίσουν τα αδέρφια τους που απειλούνταν. Σύγχρο­να όμως η Κομμουνιστική Διεθνής θεωρεί καθήκον της να πει ειλικρινά και καθαρά στους εργάτες όλου τού κόσμου: ακόμη κι’ όταν η πρωτοπορία δεν μπορεί να αποφύγει τους αγώνες, ακόμα κι’ όταν αυτοί οι αγώνες μπορούν να επιταχύνουν την κινητοποίη­ση όλης της εργατικής τάξης, η πρωτοπορία δεν πρέπει να πα­ρασυρθεί μόνη, ξεμοναχιασμένη, σε αποφασιστικούς αγώνες, ότι, κι’ όταν αναγκαστεί να προχωρήσει απομονωμένη στον αγώνα, πρέπει να αποφύγει την ένοπλη σύγκρουση με τον εχθρό, για­τί εκεί που στηρίζεται η νίκη του προλεταριάτου ενάντια στους ένοπλους λευκούς φρουρούς, είναι η μάζα του. Αν η πρωτο­πορία δεν προχωρεί κατά μάζες κυριαρχώντας πάνω στον εχθρό, πρέπει να αποφύγει, αφού είναι άοπλη μειοψηφία, να μπλεχτεί σε ένοπλο αγώνα μαζί του. Οι αγώνες του Μάρτη πρόσφεραν ένα ακόμα δίδαγμα το όποιο η Κομμουνιστική Διεθνής καλεί τους προλετάριους όλου του κόσμου να το προσέξουν. Πρέπει να προ­ετοιμάζουμε τις εργατικές μάζες για τους αγώνες που πρόκει­ται να ξεσπάσουν, με αδιάκοπη, καθημερινή, έντονη και πλα­τιά επαναστατική ζύμωση· πρέπει να μπαίνουμε στη μάχη με συνθήματα καθαρά και κατανοητά από τις μεγάλες προλεταρια­κές μάζες. Στη στρατηγική του εχθρού πρέπει να αντιτάξουμε μια διορατική και μελετημένη στρατηγική του προλεταριάτου. Η μαχητική διάθεση των γραμμών της πρωτοπορίας, το θάρρος τους και η σταθερότητα τους δεν αρκούν. Ο αγώνας πρέ­πει να είναι προετοιμασμένος, οργανωμένος με τρόπο που να φαίνεται στις εργαζόμενες μάζες σαν αγώνας για τα πιο ουσια­στικά συμφέροντα τους ώστε να τις κινητοποιεί αμέσως. Όσο περισσότερο το παγκόσμιο κεφάλαιο θα νιώθει ότι κινδυνεύει τόσο περισσότερο θα προσπαθήσει να κάνει αδύνατη τη μελλοντι­κή νίκη της Κομμουνιστικής Διεθνούς, απομονώνοντας τις πρώ­τες γραμμές από το υπόλοιπο των πλατιών μαζών και νικώντας τες έτσι. Σ’ αυτό το σχέδιο και σ’ αυτόν τον κίνδυνο πρέπει να αντιτάξουμε μια έντονη και πλατιά ζύμωση μέσα στις μάζες, καθοδηγούμενη από τα κομμουνιστικά κόμματα, μια εργασία ε­νεργητικής οργάνωσης μέσω της όποιας αυτά τα κόμματα εξα­σφαλίζουν την επιρροή τους πάνω στις μάζες, μια ψυχρή εκτίμηση της κατάστασης της μάχης, μια ταχτική μελετημένη που επιδιώ­κει να αποφύγει τον αγώνα με ανώτερες δυνάμεις του εχθρού και να περάσει στην επίθεση σε καταστάσεις που ο εχθρός είναι διαι­ρεμένος και η μάζα ενωμένη.

Το 3ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς ξέρει ότι η εργατική τάξη δεν θα κατορθώσει να φτιάξει κόμματα ικανά να πέσουν σαν κεραυνός πάνω στον εχθρό τη στιγμή που αυτός είναι σε δύσκολη θέση, και να το αποφύγουν αυτό όταν εκείνος βρί­σκεται σε καλύτερη κατάσταση, παρά μόνο μετά από την πείρα που θα συγκεντρώσει από τους αγώνες. Καθήκον επομένως των προλετάριων όλου του κόσμου είναι να καταλάβουν και να χρη­σιμοποιήσουν όλα τα διδάγματα και όλη την πείρα που με με­γάλες θυσίες συγκεντρώνεται από την εργατική τάξη μιας χώρας.

Διατηρήστε την πειθαρχία του αγώνα

Τα κομμουνιστικά κόμματα όλου του κόσμου και η εργατική τάξη δεν πρέπει να προετοιμάζονται για μια περίοδο ζύμωσης και οργάνωσης, αλλά αντίθετα για τους μεγάλους αγώνες που το κε­φάλαιο θα επιβάλει σε λίγο στο προλεταριάτο για να το τσακίσει και να τού φορτώσει όλο το βάρος της δικής του πολιτικής. Σ’ αυτόν τον αγώνα, τα κομμουνιστικά κόμματα πρέπει να εφαρμό­σουν πειθαρχία αλύγιστη και αυστηρή. Οι κεντρικές επιτροπές αυτών των κομμάτων πρέπει να μελετήσουν ψύχραιμα και με σύ­νεση όλα τα διδάγματα του αγώνα, πρέπει να παρατηρήσουν το πεδίο της μάχης, να κατευθύνουν με τη μεγαλύτερη περίσκεψη τη μεγάλη ορμή των μαζών. Πρέπει να προετοιμάσουν το σχέδιο μάχης, την ταχτική τους, με όλο το κομματικό πνεύμα λαβαίνον­τας πάντοτε υπόψη τους τις κριτικές των συντρόφων. Όλες όμως οι οργανώσεις του Κόμματος πρέπει να ακολουθήσουν χωρίς δι­σταγμό τη γραμμή που έχει καθορίσει το κόμμα. Κάθε λέξη, κά­θε μέτρο των κομματικών οργανώσεων πρέπει να υποτάσσονται σ’ αυτό το σκοπό. Οι κοινοβουλευτικές φράξιες, ο τύπος του κόμματος, οι οργανώσεις πρέπει χωρίς δισταγμό να ακολουθούν την εντολή της διεύθυνσης τού κόμματος.

Η παγκόσμια επισκόπηση των γραμμών της κομμουνιστικής πρωτοπορίας τελείωσε. Έδειξε ότι ό Κομμουνισμός είναι μια παγ­κόσμια δύναμη. Έδειξε ότι η Κομμουνιστική Διεθνής πρέπει α­κόμα να διαμορφώσει και να διαπαιδαγωγήσει μεγάλους στρατούς του προλεταριάτου, έδειξε ότι οι στρατοί αυτοί αντιμετωπίζουν ά­μεσα μεγάλους αγώνες, ανάγγειλε τη νίκη σ’ αυτούς τους αγώ­νες, έδειξε στο προλεταριάτο πως πρέπει να προετοιμάζεται και να κερδίζει αυτή τη νίκη. Είναι καθήκον των κομμουνιστικών κομ­μάτων όλου του κόσμου να ενεργήσουν κατά τέτοιο τρόπο ώστε οι αποφάσεις των Συνεδρίων, που πηγάζουν από την πείρα του παγ­κόσμιου προλεταριάτου, να γίνουν ένα είδος γενικής συνείδησης των κομμουνιστών όλου του κόσμου, για να μπορέσουν οι κομμουνι­στές προλετάριοι, άντρες και γυναίκες, να ενεργήσουν στους μελ­λοντικούς αγώνες σαν ηγέτες χιλιάδων προλεταρίων που δεν εί­ναι κομμουνιστές.

Ζήτω η Κομμουνιστική Διεθνής! Ζήτω η Παγκόσμια Επανάσταση!

Εμπρός στη δουλειά για την προετοιμασία και την οργάνωση της νίκης!

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Κομμουνιστικής Διεθνούς:

Γερμανία : Χέκερτ, Φραίλιχ. Γαλλία: Σουβαρίν. Τσεχοσλο­βακία : Μπούριαν, Κρέμπιτς. Ιταλία : Τερατσίνι, Τζενάρι. Ρω­σία : Ζηνόβιεφ, Μπουχάριν, Ράντεκ, Λένιν, Τρότσκι. Ουκρανία: Τσούμσκι. Πολωνία: Βάρσκι. Βουλγαρία: Ποπώφ. Γιουγκο­σλαβία : Μάρκοβιτς. Νορβηγία : Σέφλο. Αγγλία : Μπέλ. Αμε­ρική : Μπώλντουϊν. Ισπανία: Μερίνο, Γκράτσια. Φινλανδία: Σιρόλα. ‘Ολλανδία: Γιάνσεν. Βέλγιο: Βάν Οβερατράτεν. Σουη­δία: Τσίλμπουμ. Λεττονία: Στούτσκα. Ελβετία: Άρνολντ. Αυ­στρία : Κοριτσόνερ. Ουγγαρία: Μπελά Κουν.

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Διεθνούς των Νέων : Μύντσενμπεργκ, Λεκαί.

Μόσχα, 17 Ιούλη 1921

Από το  βιβλίο “Η Κομμουνιστική Διεθνής – Μανιφέστα Θέσεις Αποφάσεις του 3ου Παγκοσμίου Συνεδρίου”

Εκδόσεις Σοσιαλισμός 1979 – Σελ. 181-191