ΕΣΣΔ και Οικοδόμηση του σοσιαλισμού (3)
Απάντηση στους ανιστόρητους σταλινικούς ισχυρισμούς της ηγεσίας του ΚΚΕ
μέσα από κείμενα του Λένιν
Ο ΛΕΝΙΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΞΑΡΤΗΣΗ
ΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
(β)
Στην μπροσούρα «Έκθεση για το Ενωτικό Συνέδριο του ΣΔΕΚΡ» που έγραψε ο Λένιν τον Μάη 1906, απευθυνόμενος στους εργάτες της Πετρούπολης, ξεκαθάριζε, χωρίς περιστροφές, την διεθνική του τοποθέτηση για την ρώσικη επανάσταση ενάντια σε κάθε σοσιαλπατριωτική αντίληψη. Μπορεί ως αφορμή της τοποθέτησης αυτής, να ήταν το 1906, οι τοποθετήσεις του Πλεχάνωφ για «εγγυήσεις ενάντια στην παλινόρθωση». Αλλά ιδωμένες στο πρίσμα της σοσιαλπατριωτικής αντίληψης του «σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα» που ανέπτυξαν οι σταλινικοί επίγονοί του, μετά τον θάνατό του, ηχεί ως προκαταβολική πολεμική του ενάντια σ’ αυτή την σταλινική τερατώδη αντιμαρξιστική και αντεπαναστατική παραχάραξη με τις ολέθριες ιστορικές συνέπειες σε βάρος του πρώτου εργατικού κράτους και της διεθνούς προλεταριακής επανάστασης.
Έγραφε τότε, 11 χρόνια πριν την κατάληψη της εξουσίας από το ρώσικο προλεταριάτο:
«…πλήρης εγγύηση ενάντια στην παλινόρθωση στη Ρωσία (ύστερα από μια νικηφόρα στη Ρωσία) μπορεί να είναι αποκλειστικά η σοσιαλιστική αλλαγή στη Δύση. Άλλη εγγύηση δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρχει. Επομένως,, από την πλευρά αυτή, το ζήτημα συνοψίζεται στο πως ακριβώς και με τι ακριβώς μπορεί η αστικοδημοκρατική επανάσταση στη Ρωσία να διευκολύνει ή να επιταχύνει την σοσιαλιστική επανάσταση στη Δύση…
»…η παλινόρθωση πάνω στη βάση της μικρής εμπορευματικής παραγωγής, της μικρής αγροτικής ιδιοκτησίας στην κεφαλαιοκρατική κοινωνία όχι μόνο είναι δυνατή στη Ρωσία, αλλά και αναπόφευκτη, γιατί η Ρωσία είναι χώρα κυρίως μικροαστική. Τη θέση της ρωσικής επανάστασης από την άποψη της παλινόρθωσης, είπα σε συνέχεια, μπορεί να την εκφράσουμε με τούτη τη θέση: η ρωσική επανάσταση έχει αρκετές δικές της δυνάμεις για να νικήσει. Δεν έχει όμως αρκετές δυνάμεις για να κρατήσει τους καρπούς της νίκης. Να νικήσει μπορεί, γιατί το προλεταριάτο μαζί με την επαναστατική αγροτιά είναι σε θέση ν’ αποτελέσει ακατάβλητη δύναμη. Δεν μπορεί να κρατήσει τη νίκη, γιατί σε μια χώρα με τεράστια ανάπτυξη της μικρής παραγωγής οι μικροί εμπορευματοπαραγωγοί (μαζί και οι αγρότες) θα στραφούν αναπόφευκτα ενάντια στον προλετάριο, όταν αυτός από την ελευθερία θα τραβήξει προς το σοσιαλισμό. Για να κρατήσει τη νίκη, για να μην επιτρέψει την παλινόρθωση, η ρώσικη επανάσταση χρειάζεται μια μη ρώσικη εφεδρεία, χρειάζεται βοήθεια απ’ έξω. Υπάρχει στον κόσμο τέτοια εφεδρεία; Υπάρχει: το σοσιαλιστικό προλεταριάτο της Δύσης.
Όποιος μιλάει για παλινόρθωση και ξεχνάει αυτό το πράγμα αποκαλύπτει την εξαιρετική στενότητα των απόψεών του για την ρώσικη επανάσταση…»
Άπαντα Λένιν, Τόμος 13, σελ. 16-17, Έκδοση «Σύγχρονη Εποχή»