Αμετάκλητη η πορεία προς την διάσπαση και την διάλυση της «ΕΕ»
Μέχρι και τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου 2011, οι σύνοδοι κορυφής των 27 της «ΕΕ», επικεντρώνονταν κυρίως στην «αντιμετώπιση» και την «ρύθμιση» προβλημάτων που εμφανίζονταν, με προμετωπίδα την «κρίση χρέους», σε επιμέρους ξεχωριστές χώρες (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία κλπ). Το ενδιαφέρον τους συγκεντρώνονταν σε μέτρα ελαχιστοποίησης των αρνητικών συνεπειών των προβλημάτων αυτών χωρών πάνω στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις οικονομίες των άλλων χωρών και κυρίως της Γερμανίας και της Γαλλίας. Εφησυχασμένοι και μακάριοι για την «δύναμη» του ιμπεριαλιστικού τους μηχανισμού, ασχολούνταν με την καταλήστευση των πιο αδύναμων οικονομιών της ευρωζώνης (των λεγόμενων PIGS), μέσω ληστρικών, εξοντωτικών περιορισμών σε βάρος του βιοτικού επιπέδου των λαών τους, πιστεύοντας ότι διαθέτουν ή ορθώνουν τους κατάλληλους φραγμούς που θα εμπόδιζαν την επέκταση της κρίσης στις άλλες οικονομίες της ευρωζώνης.
Από την σύνοδο της 26ης συνόδου κορυφής, όμως, το σκηνικό άλλαξε ριζικά. Τώρα διαπίστωναν ότι η κρίση των PIGS ήταν φαινόμενο όλων των οικονομιών της «ΕΕ». Τώρα, εξαιτίας της εξέλιξης και του βαθέματος της κρίσης, υποχρεώνονταν να αποκαλύψουν αυτό που πριν προσπαθούσαν να κρύψουν. Τώρα δεν μπορούσαν να περιοριστούν στο ότι ασχολούνται μόνο με την σωτηρία κάποιων μόνο χωρών με «κακή διαχείριση». Υποχρεώνονται να ασχοληθούν με την ίδια την ύπαρξη της «Ευρωπαϊκής Ένωσης» που στροβιλίζονταν στο κέντρο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Κρίσης που είχε να κάνει φυσικά με τον ίδιο τον σχεδιασμό δημιουργίας της «Ε.Ε.» και του ευρώ. Με τα θεμέλια και τις δομές του κοινωνικοοικονομικού συστήματος του καπιταλισμού, στις βάσεις του οποίου σχεδιάστηκε και λειτουργεί η «Ε.Ε.». Είχε να κάνει με την φύση, την κρίση και την λειτουργία του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος στην ιμπεριαλιστική του φάση, του μονοπωλιακού καπιταλισμού.
Τώρα, όλες μαζί οι ηγεσίες των κεφαλαιοκρατικών καθεστώτων των 27 χωρών μελών της «Ε.Ε.», βαθιά διχασμένες και αλληλοσυγκρουόμενες για τα ξεχωριστά «εθνικά» κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα που η κάθε μια προσπαθεί να προστατεύσει, προχωρούν ακάθεκτα προς το φως του φάρου της ελεγχόμενης και επιτηρούμενης «δημοσιονομικής πειθαρχίας», έως ότου συντριφτούν πάνω στα βράχια του.
Ανεξάρτητα με τις μορφές που θα πάρει η συντριβή αυτή (διάσπαση σε «ΕΕ» πολλών «ταχυτήτων», πλήρη διάλυση, εξαφάνιση του ευρώ κλπ) και με το αν χρονικά αρχίσει μέσα στο ερχόμενο έτος του 2012 ή θα απλωθεί στο 2013 ή και περισσότερο (αυτό θα εξαρτηθεί από την ένταση των εξάρσεων της καπιταλιστικής κρίσης), το βέβαιο είναι ότι η πορεία αυτή έχει αμετάκλητα δρομολογηθεί.
Σταθάτος Χάρης – 18/12/2011