Δημόσιο χρέος και καπιταλιστική κρίση
«Ο σκύλος κυνηγάει την ουρά του»
Η άγρια επίθεση στα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής τάξης και των άλλων εκμεταλλευομένων της χώρας, που ξεκίνησε με την προσφυγή στο ΔΝΤ, την ΕΕ, την τρόικα και τα μνημόνια, -(ανεβάζοντας τις συνέπειες των πολύχρονων κυβερνητικών πολιτικών λιτότητας του ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ σε εκρηκτικά εξαθλιωτικά επίπεδα)- βασίστηκε στον ισχυρισμό για το μεγάλο «δημόσιο χρέος». Η μείωση του δημόσιου χρέους και η «δημοσιονομική προσαρμογή» έγιναν οι ιστοί πάνω στους οποίους εξυφάνθηκε το τερατούργημα της συνθλιβής των εργατικών μισθών και κατακτήσεων, των κοινωνικών υπηρεσιών, της εξαθλίωσης του λαϊκού βιοτικού επιπέδου.
Και πιο είναι το αποτέλεσμα; Το δημόσιο χρέος καλά κρατεί. Τα μνημονιακά εξοντωτικά μέτρα «μείωσής» του, το… αυξάνουν και ως απόλυτα ποσά και ως ποσοστό του ΑΕΠ!!
Δημόσιο χρέος και καπιταλιστική κρίση
«Ο σκύλος κυνηγάει την ουρά του»
Η άγρια επίθεση στα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής τάξης και των άλλων εκμεταλλευομένων της χώρας, που ξεκίνησε με την προσφυγή στο ΔΝΤ, την ΕΕ, την τρόικα και τα μνημόνια -(ανεβάζοντας τις συνέπειες των πολύχρονων κυβερνητικών πολιτικών λιτότητας του ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ σε εκρηκτικά εξαθλιωτικά επίπεδα)- βασίστηκε στον ισχυρισμό για το μεγάλο «δημόσιο χρέος». Η μείωση του δημόσιου χρέους και η «δημοσιονομική προσαρμογή» έγιναν οι ιστοί πάνω στους οποίους εξυφάνθηκε το τερατούργημα της συνθλιβής των εργατικών μισθών και κατακτήσεων, των κοινωνικών υπηρεσιών, της εξαθλίωσης του λαϊκού βιοτικού επιπέδου.
Πάνω στο μέγεθος του δημόσιου χρέους στήθηκε ένας χορός αφαίμαξης δισεκατομμυρίων από το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των άλλων εκμεταλλευομένων. 49 δισεκατομμύρια για την περίοδο 2010-2012! 13,5 δισεκατομμύρια για το 2013-2014 (εκ των οποίων τα 9 δις προορίζονται για το 2013 μόνο)!
Και πιο είναι το αποτέλεσμα; Το δημόσιο χρέος καλά κρατεί. Τα μνημονιακά εξοντωτικά μέτρα «μείωσής» του, το… αυξάνουν και ως απόλυτα ποσά και ως ποσοστό του ΑΕΠ!!
Συγκεκριμένα:
Το 2008 το δημόσιο χρέος (Χρέος Γενικής Κυβέρνησης) υπολογίζονταν σε 263,2 δις. € και 113% του ΑΕΠ.(που ήταν 232,9 δις)!
Το 2009 σε 299,7 δις € και 129,4% (ΑΕΠ: 231,6 δις)!
Το 2010 (που άρχισαν τα μνημόνια) σε 329,50 δις € και 145% (ΑΕΠ: 227,30 δις)!
Το 2011 σε 355,6 δις € και 165,3% (ΑΕΠ: 215 δις)!
Το 2012 (και μετά το «κούρεμα») σε 340,6 δις € και 169,5% (ΑΕΠ: 200 δις)!
Το 2013 (αν όλα πάνε όπως τα λογαριάζουν) σε 346,2 δις € και 179,3% (ΑΕΠ: 193 δις!)
Και, σύμφωνα με διεθνείς εκτιμήσεις που δημοσιεύτηκαν, το 2020, που σχεδίαζαν να έχουν κατεβάσει το χρέος σε 120% του ΑΕΠ, αυτό θα είναι στο 140%!!
Δηλαδή η αποκαλούμενη «δημοσιονομική πολιτική» τους είναι σαν «τον σκύλο που κυνηγάει την ουρά του». Τα μέτρα προκαλούν ύφεση (μείωση ΑΕΠ) η αντιμετώπιση της οποίας απαιτεί νέα μέτρα που με τη σειρά τους μεγαλώνουν την ύφεση που ζητάει νέα μέτρα και… πάει λέγοντας.
Ο ίδιος ο Στουρνάρας, στην εισηγητική του έκθεση του προσχεδίου του προϋπολογισμού για το 2013 λέει ότι πρόκειται για «έναν φαύλο κύκλο δημοσιονομικής προσαρμογής – ύφεσης – μη επίτευξης στόχων, στον οποίον έχει περιπέσει η ελληνική οικονομία».
Τότε, γιατί παίρνονται τα μέτρα και που αποσκοπούν; Τα αποτελέσματα αυτά αποτελούν μήπως μια αποτυχία της πολιτικής τους; Αν ο στόχος τους και ο πραγματικός σκοπός τους ήταν η λεγόμενη «δημοσιονομική εξυγίανση» , τότε, αναμφίβολα είναι μια παταγώδη αποτυχία.
Είναι όμως αυτός ο σκοπός τους; Οπωσδήποτε όχι. Παρ΄ όλο που μέσω της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» εξασφαλίζουν, από την αφαίμαξη των εκμεταλλευομένων δεκάδες δισεκατομμύρια κέρδη (με την μορφή τόκων) για τους ξένους και ντόπιους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και κράτη «δανειστές», ο πυρήνας των «μέτρων» αποσκοπεί στην γενική υποτίμηση του «κόστους εργασίας». Στην, μέσω βαθύτερης ύφεσης, απαξίωση και καταστροφή του «πλεονάζοντος» παραγωγικού μηχανισμού και των δημιουργημένων παραγωγικών δυνατοτήτων.
Στην διαμόρφωση και την εξασφάλιση δηλαδή των απαραίτητων προϋποθέσεων για τέτοια μεγάλη κερδοφορία που θα προσελκύσουν τα λιμνάζοντα ανεπένδυτα υπερσυσωρευμένα κεφάλαια σε επενδύσεις με μεγάλα ποσοστά κέρδους. Ελπίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο καταστροφής το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, εν μέσω της βαθιάς κρίσης και αποσύνθεσης στην οποία βρίσκεται, θα καταφέρει να βάλει σε λειτουργία την καταρρέουσα οικονομία και θα παρατείνει, σε βάρος της κοινωνίας, την επιβίωσή του!
Μια επιβίωση που είναι συνυφασμένη με την βαρβαρότητα την διάλυση και την αποσύνθεση ολόκληρης της κοινωνίας. Αφού είναι νομοτέλεια ότι ακόμα και στην περίπτωση που καταφέρουν με αυτόν τον τρόπο να προκαλέσουν κάποια αναιμική οικονομική ανάκαμψη, η έστω και αδύναμη οικονομική καπιταλιστική λειτουργία θα ενεργοποιήσει, με σφοδρότητα και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα τους δικούς της νόμους γέννησης μιας νέας ακόμα πιο βαθιάς ύφεσης. Τους ίδιους νόμους που γέννησαν και γεννούν τις σημερινές υφέσεις και την γενικότερη κρίση της καπιταλιστικής αποσύνθεσης.
Ένα τέτοιο σάπιο σύστημα δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί ή να αλλάξει για “φιλολαϊκούς” σκοπούς με οποιονδήποτε τρόπο. Μόνο ανατροπή επιδέχεται. Και την αντικατάστασή του με την σοσιαλιστική αναδιοργάνωση της οικονομίας και ολοκληρης της κοινωνίας. Γεγονός που επιβάλλει ως πρωταρχική ανάγκη την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη. Την εγκαθίδρυση κυβέρνησης εργατών και φτωχών αγροτών με πρόγραμμα κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και σοσιαλιστικό σχεδιασμό της οικονομίας.
Σταθάτος Χ.