Ένας ακόμα ψευτοδιάλογος
Σύντροφος της Κίνησής μας προσπάθησε να παρέμβει στον διάλογο που έχει ανοίξει το site της ομάδας «Εργατικός ΑΓΩΝΑΣ» (http://ergatikosagwnas.gr) – (ομάδα που προέρχεται από τον χώρο του ΚΚΕ)- με θέμα «το παρόν και το μέλλον του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα, για το ίδιο το μέλλον του ΚΚΕ». Στην αρχή στέλνοντας ένα σύντομο email – σχόλιο και αμέσως μετά ένα κείμενο.
Ωστόσο όμως, οι διαχειριστές του site «Εργατικός Αγώνας», παρά τα πολύ παχιά λόγια για ανοιχτό διάλογο και τις διαβεβαιώσεις του τύπου «επιδιώκουμε να προβάλλουμε και τις απόψεις αναγνωστών και φίλων που θα ήθελαν είτε να εκφράσουν μια διαφορετική γνώμη για όσα διαβάζουν είτε να ανοίξουν ένα θέμα που εμείς δεν θίξαμε» αποφάσισαν, εντελώς αδικαιολόγητα να μην το δημοσιεύσουν. Και όπως προκύπτει από τα email που ανταλλάχτηκαν, αυτό το έκαναν γιατί το άρθρο διαφωνούσε με την δική τους άποψη και δεν ταίριαζε στις δικές τους πολιτικές προδιαγραφές!
Φαίνεται ότι οι προφανώς σταλινοθρεμμένοι διαχειριστές του «Εργατικού ΑΓΩΝΑ», που διαμαρτύρονται μάλιστα (και καλά κάνουν βέβαια) για την αντιδημοκρατική συμπεριφορά της ηγεσίας του ΚΚΕ, όταν λένε «διάλογο» εννοούν την συμφωνία μαζί τους. Όποια αντίθετη άποψη και επιχειρηματολογία που ανατρέπει τις συμβιβαστικές «λαϊκομετωπικές» διαθέσεις τους και αμφισβητεί τους αστικοδημοκρατικούς προσανατολισμούς τους, δεν έχει θέση στον «διάλογό» τους.
Ένας ακόμα ψευτοδιάλογος
Σύντροφος της Κίνησής μας προσπάθησε να παρέμβει στον διάλογο που έχει ανοίξει το site της ομάδας «Εργατικός ΑΓΩΝΑΣ» (http://ergatikosagwnas.gr) – (ομάδα που προέρχεται από τον χώρο του ΚΚΕ)- με θέμα «το παρόν και το μέλλον του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα, για το ίδιο το μέλλον του ΚΚΕ». Στην αρχή στέλνοντας ένα σύντομο email – σχόλιο και αμέσως μετά ένα κείμενο.
Ωστόσο όμως, οι διαχειριστές του site «Εργατικός Αγώνας», παρά τα πολύ παχιά λόγια για ανοιχτό διάλογο και τις διαβεβαιώσεις του τύπου «επιδιώκουμε να προβάλλουμε και τις απόψεις αναγνωστών και φίλων που θα ήθελαν είτε να εκφράσουν μια διαφορετική γνώμη για όσα διαβάζουν είτε να ανοίξουν ένα θέμα που εμείς δεν θίξαμε» αποφάσισαν, εντελώς αδικαιολόγητα να μην το δημοσιεύσουν. Και όπως προκύπτει από τα email που ανταλλάχτηκαν, αυτό το έκαναν γιατί το άρθρο διαφωνούσε με την δική τους άποψη και δεν ταίριαζε στις δικές τους πολιτικές προδιαγραφές!
Φαίνεται ότι οι προφανώς σταλινοθρεμμένοι διαχειριστές του «Εργατικού ΑΓΩΝΑ», που διαμαρτύρονται μάλιστα (και καλά κάνουν βέβαια) για την αντιδημοκρατική συμπεριφορά της ηγεσίας του ΚΚΕ, όταν λένε «διάλογο» εννοούν την συμφωνία μαζί τους. Όποια αντίθετη άποψη και επιχειρηματολογία που ανατρέπει τις συμβιβαστικές «λαϊκομετωπικές» διαθέσεις τους και αμφισβητεί τους αστικοδημοκρατικούς προσανατολισμούς τους, δεν έχει θέση στον «διάλογό» τους.
Από την στιγμή που λάβαμε, από τον σ. Γ.Ν., τα αντίγραφα των email και του κειμένου, αφήσαμε να περάσουν αρκετές ημέρες πριν τα δημοσιεύσουμε, μήπως και καθυστερημένα, οι διαχειριστές του «Εργατικού ΑΓΩΝΑ» θυμηθούν την έννοια του διαλόγου και τα δημοσιεύσουν. Μάταια όμως.
Στην συνέχεια, παραθέτουμε πρώτα τα (αδημοσίευτα κι αυτά) email που ανταλλάχτηκαν μεταξύ του σ. Γ.Ν. και του «Εργατικού ΑΓΩΝΑ», και μετά το κείμενο που καταχωνιάστηκε και δεν δημοσιεύτηκε.
Ε.Δ.
Από Γιάννη Νοταρά (5 Φεβρουαρίου 2013)
Προς Εργατικό ΑΓΩΝΑ
Σύντροφοι, διαβάστε το βιβλίο του παλαιού γραμματέα του ΚΚΕ Παντελή Πουλιόπουλου «Δημοκρατική η Σοσιαλιστική επανάσταση στην Ελλάδα;». Θα σας δώσει απαντήσεις σχετικά αν είναι ιμπεριαλιστική χώρα η όχι η Ελλάδα. Οι βαλκανικοί πόλεμοι του 12-13 και η μικρασιατική εκστρατεία τι πόλεμοι ήταν;
Απάντηση Από Εργατικό ΑΓΩΝΑ (5 Φεβρουαρίου 2013)
Προς Γιάννη Νοταρά
Ευχαριστούμε πολύ σύντροφε για το μήνυμά σου. Το βιβλίο του Πουλιόπουλου που μας συστήνεις το έχουμε υπόψη μας. Η γνώμη μας είναι διαφορετική για το θέμα και την σχηματίσαμε έχοντας διαβάσει και τον Πουλιόπουλο. Εν συντομία, σου λέμε ότι οι απλοποιήσεις ποτέ δεν βοήθησαν το επαναστατικό κίνημα και στην Ελλάδα από απλοποιήσεις δεν είμαστε καθόλου φτωχοί. Για παράδειγμα, λένε ορισμένοι: Τι είναι ιμπεριαλισμός; Ιμπεριαλισμός είναι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός. Άρα κάθε χώρα που έχει φτάσει στο επίπεδο του μονοπωλιακού καπιταλισμού είναι ιμπεριαλιστική. Κι εμείς ρωτάμε: Πολύ ωραία. Και ποια δεν είναι τότε; Και σε τι διαφέρουν μεταξύ τους οι χώρες αφού είναι όλες ιμπεριαλιστικές; Ένα δεύτερο παράδειγμα: Αρκεί η συμμετοχή μιας χώρας σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο να την καταστήσει ιμπεριαλιστική; Ορισμένοι απαντούν καταφατικά. Αρκεί ένας πόλεμος μιας χώρας εναντίον άλλης για εδαφική επέκταση να την καταστήσει ιμπεριαλιστική; Και σ’ αυτό απαντούν ορισμένοι καταφατικά. Αλλά τότε η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική από την αρχαιότητα.
Τέλος πάντων, αντιλαμβάνεσαι πως δεν μπορούμε να εξαντλήσουμε εδώ το θέμα με ανταλλαγή mail. Αν θα ήθελες όμως μπορείς να γράψεις τεκμηριωμένα την άποψή σου και να την δημοσιεύσουμε στη στήλη των αναγνωστών.
Ευχαριστούμε και πάλι για το μήνυμά σου.
Εργατικός Αγώνας
Στην συνέχεια, και συγκεκριμένα στις 13/3/2013, ο σ. Γ.Ν. στέλνει προς τον «Εργατικό Αγώνα» το κείμενο με τίτλο «Για την κρίση του Κομμουνιστικού και του Εργατικού μας Κινήματος και για το Πρόγραμμα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης στην ιμπεριαλιστική και εξαρτημένη Ελλάδα του σήμερα» (δημοσιεύεται ολόκληρο παρακάτω), ζητώντας την δημοσίευσή του.
Ξανά οι διαχειριστές του «Εργατικού Αγώνα» στέλνουν νέο email αποφεύγοντας να δημοσιεύσουν το κείμενο και χρησιμοποιώντας ακαταλαβίστικες δικαιολογίες:
Από Εργατικό Αγώνα (14 Μαρτίου 2013)
Προς Γιάννη Νοταρά
Κύριε Νοταρά μάλλον έχετε παρεξηγήσει τα πράγματα. Στα ελληνικά χωριά λένε ότι χτυπάω το σαμάρι για να ακούσει ο γάιδαρος, δηλαδή φαινομενικά κάνω άλλο και προσβλέπω σε κάτι διαφορετικό. Προφανώς εσείς μας συστήσατε το βιβλίο του Πουλιόπουλου για να πληροφορηθούμε ότι η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική αλλά αυτό ήταν ένα πρόσχημα. Στόχος σας ως φαίνεται ήταν να αξιοποιήσουμε το βιβλίο του Πουλιόπουλου αναφορικά με τον χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα.. Τα γραπτά μένουν και είναι αδιάψευστος μάρτυρας.
(Και αναφέροντας τε προηγούμενα email καταλήγουν –Ε.Δ.)
Αν δεν έχουμε χάσει την επαφή μας με την ελληνική γλώσσα η συζήτηση ανάμεσα σε μας κι εσάς- σ’ αυτά τα δύο μηνύματα- αφορά το αν η Ελλάδα είναι ή δεν είναι ιμπεριαλιστική. Σ’ αυτό το ζήτημα εμπλέξατε- εσείς, με δική σας πρωτοβουλία- το βιβλίο του Πουλιόπουλου. Σας απαντήσαμε συνολικά για το βιβλίο ότι δεν συμφωνούμε. Ειδικά στο ζήτημα του ιμπεριαλιστικού ή μη χαρακτήρα της Ελλάδας υπογραμμίσαμε ότι οι απλοποιήσεις δεν βοηθούν και θέσαμε ορισμένα ερωτήματα μέσα από τα οποία προκύπτουν- από ορισμένες πλευρές- απλοποιημένες απαντήσεις. Η αναφορά μας περί απλοποιήσεων δεν αφορά άμεσα στον Πουλιόπουλο αλλά σε απόψεις σημερινές που χαρακτηρίζουν την Ελλάδα ιμπεριαλιστική χώρα χωρίς αποδείξεις και μόνο με επιφανειακές συγκρίσεις. Αλλά όπως λένε οι Γάλλοι η σύγκριση δεν είναι απόδειξη. Διαβάστε καλύτερα τι γράφουμε και μην είστε τόσο ευαίσθητος. Καταλάβαμε ευθύς εξαρχής ότι συμφωνείτε με τις εκτιμήσεις του Πουλιόπουλου κι ότι τον θεωρείτε τον μεγαλύτερο Έλληνα μαρξιστή. Στην απάντησή μας ήμασταν συγκεκριμένοι παρά το γεγονός ότι εσείς δεν το είδατε αυτό πουθενά. Ταυτόχρονα σημειώναμε ότι το ζήτημα δεν μπορεί να συζητηθεί με ανταλλαγή Mail και σας προτρέψαμε να δώσετε την άποψή σας (για τον ιμπεριαλιστικό ή μη χαρακτήρα της Ελλάδας) με άρθρο το οποίο και θα φιλοξενούσαμε στην στήλη των αναγνωστών. Αν’ αυτού μας στείλατε ένα κείμενο με το οποίο μας επιτίθεστε γιατί αποδώσαμε στο βιβλίο του Πουλιόπουλου απλοποιήσεις.
Καταλάβατε μάλλον λάθος ή αποσκοπούσατε από την αρχή σε αυτό που τελικά περιέχει το άρθρο που μας στείλατε. Εσείς δεν αρθρογραφήσατε, όπως σας προτρέψαμε, για την ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της Ελλάδας αλλά για τον Πουλιόπουλο και το βιβλίο του. Γιατί όλα αυτά; Γιατί δια της πλαγίας οδού; Μπορούσατε να κάνετε ό,τι κάνατε ευθέως.
Εν πάση περιπτώσει, την άποψή μας την έχουμε γράψει στην ιστοσελίδα μας: α) για την 6η Ολομέλεια σε σειρά άρθρων που δεν έχει ολοκληρωθεί β )για την σημερινή Ελληνική πραγματικότητα και τα καθήκοντα του κομμουνιστικού κινήματος στο κείμενο προβληματισμού που έχουμε θέσει σε διάλογο. Μάλλον δεν μας διαβάζετε με προσοχή.
Υ.Γ. 1. Αυτό το άρθρο που μας στείλατε τι θέλετε να το κάνουμε;
Υ.Γ. 2. Δεν μας γράφετε ένα άρθρο για την στήλη των αναγνωστών όπου να μας εξηγείτε που δικαιώθηκε ο Πουλιόπουλος στις εκτιμήσεις του. Όχι αφορισμούς. Ούτε λιβανωτούς. Είπε αυτό και του βγήκε. Έγραψε εκείνο και επιβεβαιώθηκε από τη ζωή. Π.χ. Τι δικαιώθηκε απ’ όσα λέει στο κεφάλαιο 14 (εκδόσεις Εργατική Πάλη, σελ. 170- 174);
Εργατικός Αγώνας
Στις υπεκφυγές αυτές του «Εργατικού Αγώνα» ο σ. Γ.Ν. απάντησε με το επόμενο email, το οποίο έμεινε αναπάντητο.
Από Γιάννη Νοταρά (15 Μαρτίου 2013)
Προς Εργατικό Αγώνα
Σύντροφοι του «Εργατικού Αγώνα»
Παρακάμπτοντας την αντικατάσταση της προσφώνησής σας (από το «σύντροφε» στο εχθρικό «κύριε») και αποδίδοντάς το σε μια απλή κοινοτυπία (αν και αδικαιολόγητη), θέλω να εκφράσω την έκπληξή μου και την απορία μου για το τελευταίο σας e-mail.
Δεν μπορώ να καταλάβω ποια ακριβώς είναι η δυσκολία σας για να δημοσιεύσετε το άρθρο που σας έστειλα. Και επίσης δεν μπορώ να ερμηνεύσω το συμπέρασμά σας ότι επιδίωξα κάτι (αδιευκρίνιστο τι) «δια της πλαγίας οδού»!!
Στα πλαίσια της συζήτησης για το αν ο ελληνικός καπιταλισμός είναι ιμπεριαλιστικός ή όχι, σας παρέθεσα τα βασικά στοιχεία που στοιχειοθετούν την άποψή μου. Συγκεκριμένα στο κείμενο που σας έστειλα για δημοσίευση, στην 6 παράγραφο, γράφω: «…Όταν «η τεράστια ανάπτυξη της βιομηχανίας και το αξιοσημείωτα ταχύ προτσές συγκέντρωσης της παραγωγής σε όλο και μεγαλύτερες επιχειρήσεις» και η πλήρης κυριαρχία των μονοπωλίων και των ενώσεών τους, η πλήρης μετεξέλιξη των τραπεζών σε πανίσχυρους μονοπωλητές, η σύμφυση ή η συγχώνευσή τους με τις εμποροβιομηχανικές επιχειρήσεις, η κυριαρχία μιας χρηματιστικής ολιγαρχίας και η εκτεταμένη εξαγωγή κεφαλαίων, αποτελούν αδιαμφισβήτητα και οφθαλμοφανή ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά του ελληνικού καπιταλισμού. Και όταν οι εκπρόσωποι του ελληνικού κεφαλαίου συμμετέχουν δραστήρια στο διευθυντήριο της Ιμπεριαλιστικής «Ευρωπαϊκής Ένωσης», στο ΝΑΤΟ κλπ και παίρνουν πρόθυμα, με την θέλησή τους, ενεργά μέρος σε όλες τις ιμπεριαλιστικές πειρατείες, εσάς σας βασανίζει ακόμα το ερώτημα αν η Ελλάδα είναι “τελικά ιμπεριαλιστική ή εξαρτημένη” χώρα!» Και σε άλλα σημεία του άρθρου μου συνδέω τις συνέπειες που έχει πάνω στην στρατηγική κοινωνικοπολιτική στάση των κομμουνιστών η μια ή η άλλη τοποθέτηση σχετικά με τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας.
Για την απόδειξη της άποψής μου, επικαλέστηκα τα επιχειρήματα που εμπεριέχονται στο βιβλίο του Π. Πουλιόπουλου και με τα οποία συμφωνώ. Αναφέρθηκα στο συγκεκριμένο βιβλίο γιατί κατά την γνώμη μου αποτελεί εφαρμογή της λενινιστικής αντίληψης στις συνθήκες και τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού καπιταλισμού. Απέφυγα, όμως, για ευνόητους λόγους (χώρου και χρόνου) να τα αντιγράψω και να τα επαναλάβω, θεωρώντας ότι είναι προσβάσιμα για τον καθέναν που θέλει να τα διαβάσει από το ίδιο το βιβλίο. Τι μεμπτό και «πλάγιο» υπάρχει, λοιπόν, σ’ αυτό; Θα μπορούσα, βέβαια, να αναφερθώ και στο βιβλίο του Λένιν που τεκμηριώνει την άποψη που υποστηρίζω. Αυτό σημαίνει ότι θάπρεπε να το αντιγράψω για να μην θεωρηθεί και η αναφορά αυτή «πλάγια οδός» κάποιων μυστήριων επιδιώξεων;
Επαναλαμβάνετε και στα 2 e-mail που μου στείλατε ότι εσείς διαφωνείτε. Ε, και; Γιατί αυτό σας δημιουργεί προβληματισμό για το αν θα δημοσιεύσετε το άρθρο μου και μου αποδίδετε κατηγορίες ότι δήθεν «παρεξήγησα τα πράγματα», ότι «κατάλαβα μάλλον λάθος» ότι «αποσκοπούσα» δήθεν σε κάτι άλλο κλπ. κλπ. Δηλαδή τι μου λέτε; Να πιστέψω ότι στον διάλογο που έχετε ξεκινήσει, δημοσιεύετε τα κείμενα μόνο όσων συμφωνούν με ότι εσείς θεωρείται σωστό;
Με κατάπληξη επίσης διάβασα στο mail σας ότι με κατηγορείτε πως χρησιμοποίησα ως «πρόσχημα» την άποψη πως «η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική» για να σας κάνω, τάχα, να «αξιοποιήσετε το βιβλίο του Π. Πουλιόπουλου αναφορικά με τον χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα»!! Δηλαδή εσείς θεωρείτε ότι ο ιμπεριαλιστικός ή όχι χαρακτήρας του ελληνικού κεφαλαίου δεν σχετίζεται με τον χαρακτήρα της επανάστασης; Και χρειαζόμουν κάποιο «πρόσχημα» και κόλπο για να σας κάνω να δείτε το δεύτερο από το πρώτο; Μα τι είναι αυτά που λέτε; Να σας θυμίσω ότι ο Λένιν με αυστηρό και κατηγορηματικό τρόπο συνδέει άρρηκτα το ένα ζήτημα με το άλλο, λέγοντας από τον πρόλογο ακόμα του βιβλίου του («Ο Ιμπεριαλισμός») ότι «Ο ιμπεριαλισμός είναι η παραμονή της κοινωνικής επανάστασης του προλεταριάτου. Από το 1917 και δώθε αυτό επιβεβαιώθηκε σε παγκόσμια κλίμακα»!!
Φαίνεται, όμως, σύντροφοι, ότι δεν τα πάτε και τόσο καλά με το περιεχόμενο των βιβλίων. Όχι μόνο με του Πουλιόπουλου αλλά ακόμα κι αυτών του Λένιν, που προβάλλετε και συστήνετε από το site σας. Μόνο έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι στο πρώτο mail που μου στείλατε λέτε: «Για παράδειγμα, λένε ορισμένοι: Τι είναι ιμπεριαλισμός; Ιμπεριαλισμός είναι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός. Άρα κάθε χώρα που έχει φτάσει στο επίπεδο του μονοπωλιακού καπιταλισμού είναι ιμπεριαλιστική. Κι εμείς ρωτάμε: Πολύ ωραία. Και ποια δεν είναι τότε; Και σε τι διαφέρουν μεταξύ τους οι χώρες αφού είναι όλες ιμπεριαλιστικές;» «Ξεχάσατε», όμως, σύντροφοι ότι ανάμεσα σ’ αυτούς τους «ορισμένους» είναι και ο Λένιν; Ο οποίος αναπτύσσοντας τις διαπιστώσεις του Ένγκελς για τα καρτέλ και τα μονοπώλια καταλήγει στον πιο σύντομο ορισμό του ιμπεριαλισμού ως εξής: «ο ιμπεριαλισμός είναι το μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού», με ότι αυτό συνεπάγεται και αναλύεται σε ολόκληρο το βιβλίο του. Και όσα εσείς ρωτάτε μπορείτε να τα βρείτε διαβάζοντας ξανά το βιβλίο του. Και επιμένω να σας παροτρύνω σ’ αυτό, έστω κι αν με ξανακατηγορήσετε ότι το επιδιώκω «δια της πλαγίας οδού».
Για να μην σας τρώω άλλο το χρόνο και επειδή δεν θέλω και εγώ να λέγονται αυτά μόνο μέσα από e-mail, στο ερώτημά σας «το άρθρο που μας στείλατε τι θέλετε να το κάνουμε;» σας απαντάω ευθέως και ρητά αυτό που σας ζήτησα, στέλνοντάς το: ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ στο διάλογό σας. Τώρα αν θα το βάλετε στις «Απόψεις Αναγνωστών» ή στον «Διάλογο για το Κομμουνιστικό κίνημα» το αφήνω στην επιλογή σας. Και αν έχετε διαφωνίες όπως λέτε, δημοσιεύστε τες κι αυτές. Η «Κίνηση Εργατική Δημοκρατία», στην οποία συμμετέχω, έτσι ακριβώς κάνει στο δικό της site. Όσο για τα e-mail και όσα έχουν γραφεί μεταξύ μας το σωστότερο είναι, για χάρη του διαλόγου, να τα δημοσιεύσετε κι αυτά. Και αν έχετε δυσκολία να μας το πείτε για να τα δημοσιεύσουμε στο δικό μας site (www.ergatikidimokratia.gr).
Σχετικά με την προτροπή σας για ένα άρθρο όπου να εξηγούμε που δικαιώθηκε ο Πουλιόπουλος ευχαρίστως να το κάνουμε και με αναλυτικό τρόπο, όπως μας το ζητάτε. Ιδιαίτερα για το Κεφάλαιο 14, στο οποίο αναφέρεστε, μήπως θάπρεπε και σεις να μας πείτε τι ακριβώς δεν δικαιώθηκε;
Η Κίνησή μας «Εργατική Δημοκρατία» πιστεύει ακράδαντα ότι μεταξύ των κομμουνιστών αγωνιστών πρέπει να υπάρχει ένας ανοιχτός διάλογος για όλα τα ζητήματα του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Όσες διαφορές κι αν υπάρχουν, όσο αγεφύρωτες κι αν είναι. Είτε αφορούν ζητήματα τακτικής είτε στρατηγικής. Μέσα σε μια τέτοια θαρρετή ανταλλαγή αντίθετων απόψεων είναι αναπόφευκτο να δημιουργούνται παρανοήσεις και παρεξηγήσεις, όπως και να χρησιμοποιείται και σκληρή γλώσσα. Σε ζωντανούς ανθρώπους και ιδιαίτερα σε ανθρώπους που είναι αφοσιωμένοι στα κομμουνιστικά ιδεώδη και παλεύουν για την προλεταριακή εξουσία, δεν μπορεί να γίνεται αλλιώς. Μόνο που δεν πρέπει να αφήνουμε τις παρανοήσεις και τις παρεξηγήσεις να μπαίνουν εμπόδιο στην πλέρια ανάπτυξη του διαλόγου. Ανεξάρτητα ποια άποψη θα βγει δικαιωμένη, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό θα είναι σε όφελος του κομμουνιστικού κινήματος. Γι’ αυτό και θα επιμείνουμε. Και σας ζητάμε και προτρέπουμε να κάνετε το ίδιο.
15/3/2013
Νοταράς Γιάννης
Το κείμενο του σ. Γ.Ν., που αρνήθηκε να δημοσιεύσει ο «Εργατικός Αγώνας» είναι το εξής:
Για την κρίση του Κομμουνιστικού και του Εργατικού μας Κινήματος
και για το Πρόγραμμα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης
στην ιμπεριαλιστική και εξαρτημένη Ελλάδα του σήμερα
Σύντροφοι του “Εργατικού Αγώνα”
Για να διεξαχθεί ένας χρήσιμος, εποικοδομητικός, διάλογος ανάμεσα στις διάφορες τάσεις του κομματιασμένου κομμουνιστικού κινήματος, επιβάλλεται πρώτα απ’ όλα να σεβόμαστε όλοι τις θεμελιώδεις αρχές του κομμουνισμού και να κρατάμε συντροφική στάση ο ένας απέναντι στον άλλο. Να μιλάμε δηλαδή τη γλώσσα της αφτιασίδωτης κομμουνιστικής αλήθειας.
Σας έστειλα, στις 5 Φλεβάρη, ένα μήνυμα με το οποίο σας υπέδειχνα με ειλικρίνεια το βιβλίο «Δημοκρατική η Σοσιαλιστική Επανάσταση στην Ελλάδα;» του Παντελή Πουλιόπουλου, επειδή πιστεύω ότι το βιβλίο αυτό είναι η μόνη ως τώρα πραγματική μαρξιστική ανάλυση του χαραχτήρα του ιστορικά καθυστερημένου ελληνικού καπιταλισμού. Ανάλυση που, από τις αρχές της δεκαετίας του 1930, έχει αποδείξει με τρόπο αναμφισβήτητο, τον ιμπεριαλιστικό αρπαχτικό χαραχτήρα της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας, Και η οποία ανάλυση, έχει απόλυτα δικαιωθεί από την ζωή, δηλαδή, από την πλούσια αγριανθρωπική δράση του ελληνικού ιμπεριαλισμού σε όλα τα επίπεδα, μέχρι σήμερα, συνεταιρικά με τις ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές χώρες.
Στην συντροφική αυτή υπόδειξη που σας έκανα, μου απαντήσατε ότι έχετε διαβάσει το βιβλίο του Πουλιόπουλου αλλά διαφωνείται μαζί του κι’ έχετε διαμορφώσει δική σας διαφορετική αντίληψη. Ως εδώ πολύ καλά. Συνεχίζεται όμως λέγοντας. «’Εν συντομία, σου λέμε ότι οι απλοποιήσεις ποτέ δεν βοήθησαν το επαναστατικό κίνημα και στην Ελλάδα από απλοποιήσεις δεν είμαστε καθόλου φτωχοί». Τι ακριβώς σημαίνουν αυτά; Για ποιές απλοποιήσεις κάνετε λόγο; Οι κομμουνιστές οφείλουμε να μιλάμε συγκεκριμένα, να λέμε πάντα τα πράγματα με το όνομά τους.
Στην Ελλάδα, όπως άλλωστε και στον κόσμο ολόκληρο, είναι πράγματι αλήθεια, ότι υπάρχει αφθονία απλοποιήσεων, διαστρεβλώσεων, παραχαράξεων αλλά και συκοφαντιών επίσης. Και θα συμφωνήσετε ελπίζω ότι και από μικροαστική οίηση, ανευθυνολογία και «διαλεκτική» βυζαντινολογία, δεν υστερούμε, δυστυχώς, καθόλου! Μια πραγματικότητα που σχετίζεται ασφαλώς με την μακρόχρονη βαθειά κρίση του κομμουνιστικού μας κινήματος.
Εδώ όμως ο λόγος είναι προσδιορισμένος. Μιλάμε για το συγκεκριμένο βιβλίο του Π. Πουλιόπουλου. Για την προγραμματική θεμελίωση του επαναστατικού μαρξισμού στην χώρα μας. Κι’ αντί να μιλάτε αόριστα και δικολαβικά, περί απλοποιήσεων, οφείλεται νομίζω να μιλήσετε καθαρά, με την ίδια γλώσσα της κομμουνιστικής αλήθειας, του Λένιν και του Πουλιόπουλου. Πολύ καλά κάνετε και διαφωνείται, δικαίωμά σας. Πείτε ωστόσο συγκεκριμένα ποιές είναι οι διαφωνίες σας. Αποδείξτε ότι ο Π. Πουλιόπουλος με το βιβλίο του απλοποιεί την πραγματικότητα, δεν κάνει δηλαδή σωστή επιστημονική ανάλυση, μαρξιστική. Παρουσιάστε λοιπόν την δική σας σωστότερη «διαλεκτική» ανάλυση, και ανατρέψτε όλες τις απλοποιήσεις. Είναι υποχρέωσή σας, για να βοηθήσετε το επαναστατικό κίνημα. Αφού μόνο με την κομμουνιστική ευθύτητα μπορεί να υπάρξει χρήσιμος διάλογος.
Όταν «η τεράστια ανάπτυξη της βιομηχανίας και το αξιοσημείωτα ταχύ προτσές συγκέντρωσης της παραγωγής σε όλο και μεγαλύτερες επιχειρήσεις» και η πλήρης κυριαρχία των μονοπωλίων και των ενώσεών τους, η πλήρης μετεξέλιξη των τραπεζών σε πανίσχυρους μονοπωλητές, η σύμφυση ή η συγχώνευσή τους με τις εμποροβιομηχανικές επιχειρήσεις, η κυριαρχία μιας χρηματιστικής ολιγαρχίας και η εκτεταμένη εξαγωγή κεφαλαίων, αποτελούν αδιαμφισβήτητα και οφθαλμοφανή ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά του ελληνικού καπιταλισμού. Και όταν οι εκπρόσωποι του ελληνικού κεφαλαίου συμμετέχουν δραστήρια στο διευθυντήριο της Ιμπεριαλιστικής «Ευρωπαϊκής Ένωσης», στο ΝΑΤΟ κλπ και παίρνουν πρόθυμα, με την θέλησή τους, ενεργά μέρος σε όλες τις ιμπεριαλιστικές πειρατείες, εσάς σας βασανίζει ακόμα το ερώτημα αν η Ελλάδα είναι “τελικά ιμπεριαλιστική ή εξαρτημένη” χώρα!
Αλλά, ο πρώτος Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ(1924-26), ο Π. Πουλιόπουλος, διερμηνεύοντας με συνέπεια τον επαναστατικό μαρξισμό, ακολουθώντας πιστά τον Λένιν και τον Τρότσκι, από το1930 έχει καταλυτικά απαντήσει σε όλα τα εθνικορεφορμιστικά διλλήματα και ερωτήματα. Και απέδειξε με ακαταμάχητο τρόπο, με την μαρξιστική επιστημονική μέθοδο( ενάντια στις σταλινικές αλχημείες, δίχως οποιεσδήποτε απλοποιήσεις) ότι ο ιστορικά καθυστερημένος ελληνικός καπιταλισμός, η αδίσταχτη ελληνική κεφαλαιοκρατία, είναι από γεννησιμιού της, πειρατική, ιμπεριαλιστική, αλλά και εξαρτημένη μαζί, ταυτόχρονα δηλαδή, δεμένη στο άρμα των μεγάλων, των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών συνεταίρων της. Συσσωματωμένη δηλαδή, στο παγκόσμιο αντεπαναστατικό μέτωπο του παρακμασμένου καπιταλισμού, ενάντια στην προλεταριακή επανάσταση, οπουδήποτε στον κόσμο!
Βασισμένος, στα διδάγματα της Ρώσικης προλεταριακής Οχτωβριανής επανάστασης και στο μπολσεβίκικο διεθνιστικό πρόγραμμα της ηγεσίας της, ο Π. Πουλιόπουλος ( και μαζί του ολόκληρη η Μαρξιστική Αριστερά του ΚΚΕ), εκμηδένισε κυριολεκτικά τις κεντριστικές σοσιαλπατριωτικές σοφιστείες των σταλινικών παραχαραχτών και των αρχειομαρξιστών τσαρλατάνων. Και θεμελίωσε έτσι το πρόγραμμα των κομμουνιστών στην Ελλάδα, το μεταβατικό πρόγραμμα της προλεταριακής σοσιαλιστικής επανάστασης και της σοβιετικής δικτατορίας του προλεταριάτου στη χώρα μας, στην ιμπεριαλιστική και συνάμα εξαρτημένη Ελλάδα, τον ασθενή αυτόν κρίκο της ευρωπαϊκής ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, σήμερα!
Αν, ωστόσο, στα δικά σας μάτια, στην δική σας νεότερη «διαλεκτική» αντίληψη, η μπολσεβίκικη αυτή προγραμματική επεξεργασία της Μαρξιστικής Αριστεράς, συνιστά απλοποίηση της Ελληνικής ιμπεριαλιστικής πραγματικότητας και θεωρείτε ότι υπερβάλει ως προς τις επαναστατικές δυνατότητες του ελληνικού προλεταριάτου, είναι ασφαλώς δικό σας χρέος να το αποδείξετε.
Εμείς πάντως, οδηγημένοι από τον διαρκοεπαναστάτη διεθνιστή Λένιν, όσο και από τον Τρότσκι, πιστεύουμε ακράδαντα ότι η απάντηση που έδωσε ο Π. Πουλιόπουλος και η Κομμουνιστική προλεταριακή Αριστερά του ΚΚΕ, στα κομφουζιονιστικά θεωρήματα, διλλήματα και ερωτήματα, των κάθε λογής παρερμηνευτών ή πλαστογράφων του λενινικού μπολσεβικισμού, ήταν και παραμένει, μια αποστομωτική, μια ακαταμάχητη, μαρξιστική αλήθεια, που έχει επιβεβαιωθεί και επαληθεύεται καθημερινά μέσα στις τραγικές συνθήκες της ιμπεριαλιστικής θανάσιμης αγωνίας των ημερών μας, της λυσσασμένης επίθεσης στις κατακτήσεις της εργατικής τάξης σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.
Συνθήκες στις οποίες ο παρακμασμένος και αδύναμος ελληνικός ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός, συνεταιρικά με τους ιμπεριαλιστές όλης της Ευρώπης και των Ενωμένων Πολιτειών Αμερικής, έχουν εκδηλώσει όλη τους την λύσσα και την βαρβαρότητα, ενάντια στην εργατική τάξη και όλους τους εκμεταλλευόμενους, όχι μονάχα της χώρας μας και της Νότιας Ευρώπης, αλλά και ολόκληρης της γης!
Κι αν τώρα εσείς, σύντροφοι, θέλετε πραγματικά να συζητήσουμε σοβαρά για όλα αυτά, να μιλήσουμε χωρίς προκαταλήψεις και μυθοπλασίες για το πως και γιατί φθάσαμε στην σημερινή τραγική κατάσταση, για το κομμάτιασμα του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, για την βαθειά κι επικίνδυνη ιδεολογικοπολιτική σύγχυσή του, για την αναγκαιότητα της πάλης των κομμουνιστών για το Ενιαίο Εργατικό Μέτωπο, για το σύνολο των προβλημάτων της προλεταριακής ταξικής πάλης, στην Ελλάδα στα Βαλκάνια και σ’ ολόκληρη την παρακμασμένη και παραπαίουσα Ευρώπη. Αν στ’ αλήθεια αυτό είναι που θέλετε να κάνουμε, ώστε να συμβάλουμε όλοι στο ξεπέρασμα της μακρόχρονης κρίσης του επαναστατικού κινήματος, τότε δεν έχετε παρά να διατυπώσετε καθαρά και συγκεκριμένα την άποψή σας για την εγκατάλειψη του προλεταριακού επαναστατικού προγράμματος από την ηγεσία του ΚΚΕ και την αντικατάστασή του (από την 6η Ολομέλεια της ΚΕ του Κ.Κ.Ε. το 1934) με εθνικορεφορμιστικούς «δημοκρατίστικους» στόχους και επιδιώξεις βασισμένων στο μικροαστικό ιδεολόγημα μιας «απελευθερωμένης» (καπιταλιστικής) πατρίδας από τα δήθεν «ξένα» ιμπεριαλιστικά και μονοπωλιακά δεσμά. Και να εκφράσετε με σαφήνεια την κριτική σας στο πρόγραμμα των Διεθνιστών Κομμουνιστών, στην στρατηγική επεξεργασία της μαρξιστικής Επαναστατικής Αριστεράς του Κ.Κ.Ε., που με καθαρό και ξάστερο τρόπο, από το 1934, αποδεικνύει τον αντιμαρξιστικό και αντιπρολεταριακό χαρακτήρα αυτών των σοσιαλδημοκρατίστικων σταλινικών επιδιώξεων που καθόρισαν και καθορίζουν ακόμα και σήμερα την καταστροφική πορεία του κομμουνιστικού και ολόκληρου του εργατικού κινήματος στην χώρα μας! Με άλλα λόγια να αποδείξετε χωρίς αοριστολογίες, ότι το έργο του Π. Πουλιόπουλου απλοποιεί την κοινωνική πραγματικότητα και επομένως δεν είναι άξιο λόγου θεμελιακό επαναστατικό έργο, όπως εμείς πιστεύουμε από πολλά χρόνια!
Είναι αυτός ο μόνος τρόπος , σύντροφοι, για να φανεί τελικά ποιοί απλοποιούν, η μάλλον παραποιούν ( ίσως από ασυγχώρητη άγνοια) την πραγματικότητα. Και για να αποκαλυφθεί πραγματικά ποιοί είναι οι μικροαστικοί σχηματισμοί που πάνω σε σοφιστείες περί «φτωχής» και «εξαρτημένης», δήθεν «μη ιμπεριαλιστικής», Ελλάδας καλλιεργούν την εθνικορεφορμιστική λαϊκομετωπική θολούρα τους και πασκίζουν να σπρώξουν το κίνημα σε ακόμα πιο επικίνδυνα, δήθεν “αντιιμπεριαλιστικά και δημοκρατικά”, μονοπάτια. Για να γίνει δηλαδή καθαρό στην εργατική πρωτοπορία, ποια στρατηγική πολιτική ανταποκρίνεται στ’ αλήθεια στις ανάγκες του προλεταριάτου και οδηγεί στην κομμουνιστική απελευθέρωση της εργατικής τάξης και της εκμεταλλευόμενης κοινωνίας. Ποιοί μάχονται ακατάπαυστα, για το πρόγραμμα και για το κόμμα της εργατικής σοσιαλιστικής επανάστασης. Για τον αληθινό σοσιαλισμό των εργατικών Συμβουλίων και όχι για τον «σοσιαλισμό» των γραφειοκρατικών προνομίων και της σταλινικής αστυνομικής απολυταρχίας, που αυθαίρετα και παραπλανητικά την βάφτισαν δικτατορία του προλεταριάτου! Παραχάραξη στην οποία, οι γραφειοκράτες ηγέτες του Κ.Κ.Ε., επιμένουν, ακόμη. Τέλος για να συγκροτηθεί το απαραίτητο Ενιαίο Εργατικό Μέτωπο, ενάντια στη λυσσασμένη επίθεση του παρακμασμένου, ντόπιου και ξένου ληστρικού ιμπεριαλισμού.
Άλλωστε, σύντροφοι, μια τέτοια συζήτηση σαν κι αυτή που προτείνουμε, είναι σήμερα εντελώς απαραίτητη, όπως το δείχνει και η διαμάχη που ξετυλίγεται στις γραμμές του πελαγωμένου Κ.Κ.Ε και της νεολαίας του. Γιατί, μια τίμια κομμουνιστική έρευνα και συζήτηση, ανοιχτή σε όλες τις τάσεις, θα φέρει στην επιφάνεια και θα φωτίσει, όλες τις ιδεολογικοπολιτικές παλινωδίες, τους δογματισμούς, τις παραχαράξεις και τις οπορτουνιστικές σοσιαλπατριωτικές και εθνικορεφορμιστικές αυταπάτες και συμμαχίες των διαφόρων ομάδων που ηγήθηκαν στην ολέθρια πορεία του σταλινισμένου Κ.Κ.Ε. Πορεία που παρά τους ηρωικούς αγώνες των εργατών κατέληξε στο σημερινό χαντάκωμα ολόκληρου του κομμουνιστικού και του εργατικού μας κινήματος. Και μάλιστα στο όνομα του κατακρεουργημένου μαρξισμού – λενινισμού, του μπολσεβικισμού!!!
13/3/2013
Γ. Νοταράς
(μέλος της Κίνησης
«Εργατική Δημοκρατία»)