Ο καπιταλιστικός εφιάλτης σε αριθμούς
Η Ελληνική οικονομία μετά από 5 χρόνια ύφεσης έχει χάσει περίπου πάνω από το 25% του ΑΕΠ.
Η βαθιά δομική και οργανική καπιταλιστική κρίση και η πολιτική της εσωτερικής ύφεσης των διευθυντηρίων του παγκόσμιου Καπιταλισμού και των επιτελείων της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας με εκτελεστικό όργανο την τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, έχουν φθάσει την εργατική τάξη και τους άλλους εκμεταλλευόμενους στα όρια της γενικής εξαθλίωσης.
Σύμφωνα με μια τελευταία έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ, που δημοσιεύτηκε στον καθημερινό τύπο (8/2/2013), μετά την μέση μείωση των εισοδημάτων κατά 40% «το 50% των ελληνικών νοικοκυριών δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες…» και «ένας στους δύο έλληνες καθυστερεί να ξοφλήσει λογαριασμούς ΔΕΚΟ, δεν έχει να πληρώσει φόρους, δάνεια και κάρτες και, το χειρότερο, οκτώ στους δέκα αναγκάζονται πλέον να κόβουν βασικά είδη διατροφής, θέρμανση, μετακινήσεις…»….
Ο καπιταλιστικός εφιάλτης σε αριθμούς
Η Ελληνική οικονομία μετά από 5 χρόνια ύφεσης έχει χάσει περίπου πάνω από το 25% του ΑΕΠ.
Η βαθιά δομική και οργανική καπιταλιστική κρίση και η πολιτική της εσωτερικής ύφεσης των διευθυντηρίων του παγκόσμιου Καπιταλισμού και των επιτελείων της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας με εκτελεστικό όργανο την τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, έχουν φθάσει την εργατική τάξη και τους άλλους εκμεταλλευόμενους στα όρια της γενικής εξαθλίωσης.
Σύμφωνα με μια τελευταία έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ, που δημοσιεύτηκε στον καθημερινό τύπο (8/2/2013), μετά την μέση μείωση των εισοδημάτων κατά 40% «το 50% των ελληνικών νοικοκυριών δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες…» και «ένας στους δύο έλληνες καθυστερεί να ξοφλήσει λογαριασμούς ΔΕΚΟ, δεν έχει να πληρώσει φόρους, δάνεια και κάρτες και, το χειρότερο, οκτώ στους δέκα αναγκάζονται πλέον να κόβουν βασικά είδη διατροφής, θέρμανση, μετακινήσεις…».
Άλλες έρευνες καταγράφουν ότι το τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιμώνται σε 868.597 και τα μέλη τους σε 2.204.800! Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 23% και είναι υψηλότερος κατά, περίπου, τρεις ποσοστιαίες μονάδες από το αντίστοιχο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού.
Το 1/3 των Ελλήνων ζουν με λιγότερα από 470 ευρώ μηνιαίως, ενώ 1 στα 5 παιδιά ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Ο πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανέρχεται σε 3.030.900 άτομα. Ο πληθυσμός που διαβιεί σε νοικοκυριά που δεν εργάζεται κανένα μέλος ή εργάζεται με μερική απασχόληση ανέρχεται σε 544.800 άτομα, ενώ στο προηγούμενο έτος ανερχόταν σε 488.200 άτομα. Το 60% δηλώνουν ότι ζουν με το φόβο πως μία ημέρα μπορούν να ξυπνήσουν φτωχοί.
Συνολικά, η καθημερινή πραγματικότητα βεβαιώνει ότι η άγρια περικοπή των μισθών και των συντάξεων, το στραγγάλισμα των κοινωνικών υπηρεσιών και του λεγόμενου «κοινωνικού κράτους» (όπως είχαν ονομαστεί οι κατακτήσεις εργατικών αγώνων πολλών δεκαετιών) που εφαρμόζουν και συνεχίζουν να προωθούν, σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα, τα οικονομικά και πολιτικά επιτελεία του εκμεταλλευτικού αστικού καθεστώτος, μαζί με την εκρηκτική άνοδος της ανεργίας που γεννάει η κρίση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, οδηγούν τους εργαζόμενους και ολόκληρη την κοινωνία των εκμεταλλευομένων, μαζικά και με μεγάλη ταχύτητα, στην φτώχεια και την εξαθλίωση.
Ο εφιάλτης της ανεργίας
Από τα επίσημα (και αναξιόπιστα προς τα πάνω) στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), που δόθηκαν στην δημοσιότητα τον Ιανουάριο 2013, προκύπτει ότι τον Οκτώβριο 2012 οι άνεργοι ανήλθαν στα 1.345.715 άτομα!! Που αντιπροσωπεύουν το 26,8% των 3.680.894 απασχολουμένων της χώρας! Σε σχέση με τον Οκτώβρη 2011 οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 368.102 άτομα (αύξηση 37,7%)!
Μέσα σε κατάσταση παραγωγικής και καταναλωτικής ασφυξίας, όλο και περισσότερες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις σταματούν την λειτουργία τους ή κάνουν αίτηση υπαγωγής στο πτωχευτικό άρθρο 99, οδηγώντας την ελληνική καπιταλιστική οικονομία όλο και πιο βαθιά στην ύφεση και την κρίση.
Με την μείωση των εργατικών αμοιβών, την κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων και του «κοινωνικού κράτους», και γενικά με την όλο και μεγαλύτερη μείωση του εργατικού κόστους, από την μια, και με την καταστροφή των «πλεοναζόντων» έμψυχων και άψυχων παραγωγικών δυνάμεων, από την άλλη, τα καπιταλιστικά επιτελεία, σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο, επιχειρούν να βγάλουν τον σάπιο καπιταλισμό από το τέλμα παρακμής και τις αδιέξοδες δομικές και αξεπέραστες αντιφάσεις του, προσπαθώντας να συγκρατήσουν τον αναπόφευκτο νόμο καπιταλιστικής λειτουργίας, την πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους, και να «δημιουργήσουν» επενδυτικές ευκολίες ώστε, το τεράστιο σε όγκο συσσωρευμένο κεφάλαιο που μένει ανενεργό στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών και των άλλων μονοπωλίων και αποτελεί θηλιά στο λαιμό ολόκληρου του καπιταλιστικού συστήματος, να επενδυθεί και να αποδώσει κέρδη, βάζοντας την οικονομία σε λειτουργία. Λειτουργία που μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με την εξάπλωση της φτώχειας και της εξαθλίωσης των εργαζομένων και ολόκληρης της κοινωνίας.
Είναι ολοφάνερο πλέον ότι η δήθεν ανάπτυξη της οικονομίας που επικαλούνται, στο βαθμό που θα υπάρξει, θα είναι αναιμική και θνησιγενής και οπωσδήποτε φορτωμένη με ανεργία, νέα αντεργατικά μέτρα, μεγαλύτερους περιορισμούς σε μισθούς και συντάξεις, με καταστροφή των φτωχών αγροτών, με κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων, με χειροτέρευση της ζωής ολόκληρης της κοινωνίας, με μόνους ωφελημένους τα κέρδη μιας χούφτα μεγάλων καπιταλιστών.
Το Μαύρο Μέτωπο της τρικομματικής κυβέρνησης των νεοφιλελεύθερων ακροδεξιών του Σαμαρά, των σοσιαλδημοκρατών του ΠΑΣΟΚ και των «αριστερών» του Κουβέλη, αφοσιωμένο και υποταγμένο ολόψυχα στην εξυπηρέτηση των εκμεταλλευτών και του καθεστώτος τους, όσο θα του επιτρέπεται να μένει στην κυβέρνηση και δεν ανατρέπεται, θα συνεχίσει να υλοποιεί την απάνθρωπη πολιτική της λιτότητας σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων εκμεταλλευομένων.
Αλλά και κάθε άλλη μελλοντική κυβέρνηση που θα την διαδεχτεί, όπως και αν την ονομάζουν, όποια και αν είναι, με όποιους και αν την αποτελέσουν, αν θα αναλάβει να διαχειριστεί να «διορθώσει» ή να «εκσυγχρονίσει» το αστικό καθεστώς του κεφαλαίου και το καπιταλιστικό σύστημα στο σύνολό του, είναι καταδικασμένη να καταλήξει στον ίδιο δρόμο.
Τώρα πλέον δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη σε κανέναν εργάτη, ότι το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και η ψεύτικη «δημοκρατία» του μπορεί να προσφέρει οποιαδήποτε λύση έξω από κρίση, ανεργία φτώχεια, εξαθλίωση, καταπίεση, αυταρχισμό και αντιδημοκρατική καταστολή. Πρέπει, με μαζική και οργανωμένη δράση του εργατικού κινήματος να ανατραπεί και να γκρεμιστεί από τα θεμέλιά του. Μόνο μια τέτοια δράση, στην βάση του Ενιαίου Ταξικού Μετώπου Πάλης, της εργατικής τάξης μπορεί να συγκεντρώσει την αγωνιστική συμπαράταξη ή την ανοχή του κάθε εργαζόμενου, φτωχού αγρότη, του μικρού αυτοαπασχολούμενου και κάθε αγανακτισμένου και απελπισμένου εκμεταλλευόμενου, για μια κυβέρνηση Εργατών και φτωχών Αγροτών και την εργατική εξουσία, για την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού και της βαρβαρότητάς του, για την υλοποίηση του εργατικού μεταβατικού προγράμματος σοσιαλιστικής αναδιοργάνωσης της οικονομίας και ολόκληρης της κοινωνίας.
Α Κουσουλός