Η τραγωδία της Χιλής έχει πολλά να μας διδάξει

Στις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις

Η τραγωδία της Χιλής του Αλιέντε και του Πινοσέτ

έχει πολλά να μας διδάξει!

 

Όπως όλα δείχνουν, στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, υποσχόμενος την ανατροπή της εξοντωτικής πολιτικής των μνημονίων, θα κατακτήσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και θ’ αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας, μέσα στις συνθήκες μιας βαθιάς κι αγιάτρευτης κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και της πολιτικής εξουσίας του…

Ανεξάρτητα από τις ρεφορμιστικές επαγγελίες και αυταπάτες των ηγετών του ΣΥΡΙΖΑ, η εκλογική τους νίκη θα εκφράζει πάνω απ’ όλα την συσσωρευμένη οργή του εκμεταλλευόμενου λαού της χώρας και την απαίτησή του να αποκατασταθούν όλες οι καταπατημένες οικονομικές και πολιτικές κατακτήσεις του. Και με αυτή την έννοια, η κυβέρνηση αυτή, στα μάτια των εργαζόμενων μαζών θα φαίνεται σαν μια κυβέρνηση εργατικής και λαϊκής αντεπίθεσης, για την απόκρουση της ληστρικής επίθεσης του κεφαλαίου

Η ιστορία της παγκόσμιας πάλης των τάξεων και η επιδείνωση της κρίσης του παρακμασμένου καπιταλισμού, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για οποιεσδήποτε αμφιβολίες κι αυταπάτες (όπως αυτές που σπέρνουν οι ρεφορμιστές του ΣΥΡΙΖΑ) για εκδημοκρατισμό του σαπισμένου καπιταλισμού, για ανάπτυξη, πρόοδο και ειρηνικές εξελίξεις. Τα γεγονότα σ’ ολόκληρο τον κόσμο αντίθετα μαρτυράνε με τον πιο γοερό τρόπο ότι η άρχουσα ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία, στις μέρες μας ιδιαίτερα, δεν διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα, προκειμένου να υποτάξει την εργατική τάξη και τον λαό και να επιβάλει την απάνθρωπη εκμεταλλευτική θέληση κι εξουσία της. Το ματοκύλισμα της Ουκρανίας είναι έργο των δημοκρατών της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ…

Τάξη ενάντια σε τάξη, οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεζόμενοι ενωμένοι, ενάντια στους εκμεταλλευτές και καταπιεστές κεφαλαιοκράτες, ντόπιους και ξένους μαζί. Αυτή είναι η μόνη πολιτική που οδηγεί σίγουρα στη νίκη των δυνάμεων της κοινωνικής προόδου, των δυνάμεων της σοσιαλιστικής αναδιοργάνωσης της κοινωνίας…

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο-προκήρυξη…

Διαβάστε αποσπάσματα από την μπροσούρα “Τα Μαθήματα της Χιλής”…

 


 

 

Στις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις

Η τραγωδία της Χιλής του Αλιέντε και του Πινοσέτ

έχει πολλά να μας διδάξει!

Όπως όλα δείχνουν, στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, υποσχόμενος την ανατροπή της εξοντωτικής πολιτικής των μνημονίων, θα κατακτήσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και θ’ αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας, μέσα στις συνθήκες μιας βαθιάς κι αγιάτρευτης κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και της πολιτικής εξουσίας του.

Ανεξάρτητα από τις ρεφορμιστικές επαγγελίες και αυταπάτες των ηγετών του ΣΥΡΙΖΑ, η εκλογική τους νίκη θα εκφράζει πάνω απ’ όλα την συσσωρευμένη οργή του εκμεταλλευόμενου λαού της χώρας και την απαίτησή του να αποκατασταθούν όλες οι καταπατημένες οικονομικές και πολιτικές κατακτήσεις του. Και με αυτή την έννοια, η κυβέρνηση αυτή, στα μάτια των εργαζόμενων μαζών θα φαίνεται σαν μια κυβέρνηση εργατικής και λαϊκής αντεπίθεσης, για την απόκρουση της ληστρικής επίθεσης του κεφαλαίου.

Μπροστά σ’ αυτή την προοπτική, οι δυνάμεις της αστικής αντίδρασης, ντόπιες και ξένες, σύσσωμες, ετοιμάζονται ήδη φανερά, σχεδόν, να εμποδίσουν και να ματαιώσουν κάθε προοδευτικό αντικαπιταλιστικό βήμα της επικείμενης αυτής κυβέρνησης.

Δίχως καμιά αμφιβολία, οι μηχανισμοί και όλα τα όργανα της πολυεθνικής κεφαλαιοκρατικής ολιγαρχίας, θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα που διαθέτουν για να αναχαιτίσουν την επιθετικότητα των αναθαρρυμένων μαζών. Αρχικά, τα κόμματα της συγκυβέρνησης (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ) θα αξιοποιήσουν τις συμβιβαστικές διαθέσεις ηγετών του ΣΥΡΙΖΑ, για να βάλουν τη νέα αυτή κυβέρνηση, σταδιακά, στο δικό τους δρόμο, δηλαδή στην υπηρεσία της πολυεθνικής μονοπωλιακής ολιγαρχίας, όπως φαίνεται να ελπίζουν. Αν όμως το σχέδιο αυτό δεν αποδώσει, εξαιτίας των λαϊκών αντιδράσεων, τελικά θα προχωρήσουν στην απομάκρυνση της ανεπιθύμητης αριστερόστροφης κυβέρνησης.

Η ιστορία της παγκόσμιας πάλης των τάξεων και η επιδείνωση της κρίσης του παρακμασμένου καπιταλισμού, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για οποιεσδήποτε αμφιβολίες κι αυταπάτες (όπως αυτές που σπέρνουν οι ρεφορμιστές του ΣΥΡΙΖΑ) για εκδημοκρατισμό του σαπισμένου καπιταλισμού, για ανάπτυξη, πρόοδο και ειρηνικές εξελίξεις. Τα γεγονότα σ’ ολόκληρο τον κόσμο αντίθετα μαρτυράνε με τον πιο γοερό τρόπο ότι η άρχουσα ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία, στις μέρες μας ιδιαίτερα, δεν διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα, προκειμένου να υποτάξει την εργατική τάξη και τον λαό και να επιβάλει την απάνθρωπη εκμεταλλευτική θέληση κι εξουσία της. Το ματοκύλισμα της Ουκρανίας είναι έργο των δημοκρατών της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.

Τους θεσμούς και τους κανόνες της κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας» (δηλαδή της συγκαλυμμένης δικτατορίας του κεφαλαίου) τους σέβεται και τους χρησιμοποιεί η κεφαλαιοκρατική ολιγαρχία, μόνο ως τη στιγμή και στο βαθμό που οι απατηλοί αυτοί αστικοί θεσμοί, εξυπηρετούν τα ταξικά της συμφέροντα και προωθούν τους απάνθρωπους ληστρικούς στόχους της.

Με άλλα λόγια, δεν είναι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ που θ’ αποφασίσει τελικά, όσο ισχυρή κι αν μπορεί αυτή να είναι! Κάνουν μεγάλο λάθος όποιοι πιστεύουν κάτι τέτοιο. Το λόγο τον αποφασιστικό στις κοινωνικο-πολιτικές εξελίξεις τον έχει πάντα ο συσχετισμός των εξωκοινοβουλευτικών ζωντανών κι οργανωμένων κοινωνικών δυνάμεων. Την έκβαση σε τούτη την επερχόμενη κοινωνικο-πολιτική αναμέτρηση, θα την αποφασίσει, τελικά, ο συσχετισμός των αντίπαλων ταξικών δυνάμεων. Και προπαντός η οργανωμένη μαχητική δράση της εργατικής τάξης και της νεολαίας, με καθαρό ταξικό-σοσιαλιστικό προσανατολισμό.

Απέναντι στο ληστρικό ενιαίο μέτωπο του ντόπιου και του ξένου κεφαλαίου, απέναντι στη βάρβαρη καπιταλιστική επίθεση, που την διευθύνει η ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία της «Ευρωπαϊκής Ένωσης», πρέπει τώρα, δίχως άλλη καθυστέρηση, να αντιτάξουμε το ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ σύσσωμης της εργατικής τάξης και όλων των εκμεταλλευόμενων της πόλης και του χωριού.

Σ’ αυτή την επικείμενη ταξική αναμέτρηση ζωτικής σημασίας, καθοριστικός θα είναι οπωσδήποτε ο ρόλος των πρωτοπόρων αγωνιστών του εργατικού κινήματος, της νεολαίας και ολόκληρης της αριστεράς. Όλων εκείνων των μαχητών που βλέπουν και συνειδητοποιούν πόσο πολύ αναγκαία είναι, ιδιαίτερα σ’ αυτές εδώ τις συνθήκες, η εφαρμογή της λενινικής επαναστατικής ταχτικής του ΕΝΙΑΙΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ, από τα κάτω κι από τ’ απάνω! Με την δημιουργία ενιαιομετωπικών επιτροπών μαχητικής εργατικής δράσης σε κάθε τόπο δουλειάς. Και με τη σύγκληση έκτακτου πανεργατικού δημοκρατικού συνεδρίου!

Τάξη ενάντια σε τάξη, οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεζόμενοι ενωμένοι, ενάντια στους εκμεταλλευτές και καταπιεστές κεφαλαιοκράτες, ντόπιους και ξένους μαζί. Αυτή είναι η μόνη πολιτική που οδηγεί σίγουρα στη νίκη των δυνάμεων της κοινωνικής προόδου, των δυνάμεων της σοσιαλιστικής αναδιοργάνωσης της κοινωνίας.

Αντίθετα, οι ρεφορμιστικές πολιτικές της ταξικής συμφιλίωσης και συνεργασίας, οι πολιτικές της «εθνικής ενότητας» και των «λαϊκών μετώπων», οδήγησαν και οδηγούν πάντα στη νίκη της καπιταλιστικής αντίδρασης, στη συντριβή του εργατικού και του λαϊκού κινήματος. Η τραγωδία της «Λαϊκής Ενότητας» στη Χιλή, το Σεπτέμβρη του 1973, έχει πολλά να μας διδάξει. Ο «ειρηνικός σοσιαλισμός» του Αλιέντε έστρωσε τον δρόμο στη στρατοκρατική τυραννία του Πινοσέτ. Απαράλλαχτα όπως, τον Απρίλη του 1967, η εθνικο-ενωτική ρεφορμιστική πολιτική των ηγετών της ΕΔΑ και του ΚΚΕ, κατέληξε στην άνετη επικράτηση της χούντας των συνταγματαρχών στη χώρα μας.

Δεκέμβρης 2014

Κίνηση «Εργατική Δημοκρατία»

 

Διαβάστε αποσπάσματα από την μπροσούρα “Τα Μαθήματα της Χιλής”…

Σχετικά άρθρα